Πυροπλάσμωση σκύλων: Τι είναι και πώς εκδηλώνεται;

Η πυροπλάσμωση του σκύλου, ευρέως γνωστή ως ασθένεια των κροτώνων, είναι μία από τις διαταραχές που μπορεί να προκαλέσει αυτό το εξωτερικό παράσιτο.

Για τους περισσότερους κηδεμόνες, τα τσιμπούρια αποτελούν δυνητική απειλή, καθώς προκαλούν προβλήματα που ξεπερνούν κατά πολύ τον απλό κνησμό.

Εκτός από τις δερματικές αλλοιώσεις, τις αλλεργίες και το άγχος, αυτά τα παράσιτα μπορούν να αρρωστήσουν τα σκυλιά σε ορισμένες περιπτώσεις.

Υπάρχουν πολύ σοβαρές ασθένειες που μπορούν να μεταδώσουν τα τσιμπούρια στα κουτάβια και γι' αυτό δεν πρέπει ποτέ να υποτιμά κανείς πότε αρχίζουν να εμφανίζονται. Ένα μόνο τσιμπούρι μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ταλαιπωρία.

Ως εκ τούτου, ετοιμάσαμε ένα κείμενο γεμάτο βασικές πληροφορίες σχετικά με την πυροπλάσμωση των σκύλων και τις εκδηλώσεις της.

Πυροπλάσμωση του σκύλου ή ασθένεια που μεταδίδεται από τσιμπούρια: η babesiosis του σκύλου είναι ο κύριος τύπος

Γνωστή ως νόσος των κροτώνων, η πυροπλάσμωση των σκύλων έχει βασικά τέσσερις διαφορετικές μορφές εκδήλωσης, οι οποίες ποικίλλουν ανάλογα με το είδος του παρασίτου.

Ανάμεσά τους, η σκυλοβακτηριδίαση είναι η πιο συχνά εμφανιζόμενη σε κλινικές μικρών ζώων. Θα πρέπει όμως να γνωρίζετε και κάποιες άλλες μορφές εκδήλωσης. Αυτές είναι:

• Κυνική ερλιχίωση: που προκαλείται από Ehrlichia canis Πρόκειται για μια βακτηριακή λοίμωξη στην οποία οι μικροοργανισμοί δρουν ως παράσιτα, ιδίως στα λευκά αιμοσφαίρια,
• Νόσος του Lyme (Borreliosis): ασθένεια που προκαλείται από μόλυνση με το βακτήριο Borrelia Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτός ο τύπος ασθένειας θεωρείται ζωονόσος, καθώς μπορεί να μεταδοθεί και στον άνθρωπο,
• Πυρετός: πρόκειται για μια άλλη γνωστή ζωονόσο, η οποία μεταδίδεται από το τσιμπούρι Amblyoma cajennense επίσης γνωστό ως το τσιμπούρι του αστεριού.

Από την άλλη πλευρά, η μπαμπεσίωση εμφανίζεται όταν υπάρχει μόλυνση από ένα πρωτόζωο του γένους Babesia, το Babesia canis .

Στην περίπτωση αυτή, η εκδήλωση γίνεται κυρίως στα ερυθρά αιμοσφαίρια των ζώων. Η μόλυνση εδώ γίνεται μέσω του δαγκώματος μολυσμένων κροτώνων της οικογένειας Ixodidae.

Αυτό συμβαίνει κυρίως από ζώα του είδους Rhipicephalus sanguineus, επίσης γνωστό ως "καφέ τσιμπούρι" ή "κόκκινο τσιμπούρι".

Ως εκ τούτου, είναι δυνατόν να γίνει κατανοητό ότι η πυροπλάσμωση των σκύλων είναι η ασθένεια των κροτώνων γενικά, αλλά υπάρχουν διάφορες μορφές της νόσου, καθώς και διάφοροι οργανισμοί που τη μεταδίδουν και την προκαλούν.

Babesiosis των σκύλων: κατανόηση του κύκλου μετάδοσης της νόσου

Η σκυλοβαβελίωση είναι ο κύριος τύπος πυροπλάσμωσης που εμφανίζεται σε σκύλους και μπορεί να προκαλέσει μια σοβαρή μολυσματική κατάσταση.

Αυτό συμβαίνει επειδή το ζώο έχει μια μόλυνση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του, η οποία οδηγεί σε μια μάλλον κρίσιμη κατάσταση αναιμίας.

Η μόλυνση γίνεται μέσω των κροτώνων που έχουν μολυνθεί με το πρωτόζωο και η μόλυνση εμφανίζεται σχεδόν αμέσως, μόλις το τσιμπούρι εγκατασταθεί στο τρίχωμα και αρχίσει να ρουφάει το αίμα του ζώου.

Κατά τη διάρκεια της σίτισης του κρότωνος, τα πρωτόζωα εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος του κατοικίδιου ζώου και εξαπλώνονται ταχύτατα.

Τα πρωτόζωα παραμένουν στο σάλιο των κροτώνων και, μπορούν να εισέλθουν απευθείας στο αίμα των σκύλων τη στιγμή που τα μολυσμένα τσιμπούρια, εάν τρέφονται

Τα ερυθρά αιμοσφαίρια καταστρέφονται γρήγορα και αυτό οδηγεί σε σοβαρή αιμολυτική αναιμία.

Η κατάσταση τείνει να επιδεινώνεται γρήγορα και, επομένως, η έγκαιρη διάγνωση είναι θεμελιώδους σημασίας για την αποφυγή μεγαλύτερων προβλημάτων.

Κλινικά σημεία της μπαμπεσίωσης του σκύλου

Όπως έχει ήδη ειπωθεί, η Babesiosis των σκύλων είναι μια ασθένεια που θεωρείται αρκετά σοβαρή και δεν αργεί να εκδηλωθεί.

Λίγο μετά τη μόλυνση του ξενιστή, είναι ήδη δυνατό να αρχίσουν να παρατηρούνται πολύ σαφή σωματικά και συμπεριφορικά σημάδια.

Τα γενικά σημάδια που εμφανίζονται συχνά στα ζώα είναι τα εξής:

• Απώλεια της όρεξης,
• Χλωμάδα,
• Ίκτερος (κιτρινωπό δέρμα και μάτια),
• Σκουρότητα των ούρων,
• Κατάθλιψη,
• Απάθεια,
• Σοβαρή κόπωση,
• Κιτρινωπές βλεννογόνες μεμβράνες.

Είναι αρκετά συνηθισμένο ο κηδεμόνας να φτάνει στο κτηνιατρείο με το παράπονο ότι το ζώο φαίνεται πολύ πιο απαθές από ό,τι συνήθως.

Όταν υπάρχει αυτή η ακραία κόπωση, ο επαγγελματίας συνήθως ζητά περισσότερες εξετάσεις για να αποκλείσει άλλες καταστάσεις.

Τότε, σε αυτή την περίπτωση, ο επαγγελματίας συνήθως ζητά συμπληρωματικές εξετάσεις, για να ανιχνεύσει σοβαρή ανορεξία και αύξηση του σπλήνα (σπληνομεγαλία).

Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, είναι πιθανό να παρατηρηθούν πιο σοβαρά σημάδια, όπως μειωμένη όρεξη, απώλεια βάρους και προβλήματα πήξης του αίματος.

Η σημασία του κηδεμόνα για τη διάγνωση της μπαμπεσίωσης

Όταν μιλάμε για πυροπλάσμωση σκύλων ή για οποιοδήποτε είδος ασθένειας που μεταδίδεται από τσιμπούρια, όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση, τόσο πιο γρήγορα είναι δυνατόν να ξεκινήσει μια αποκλειστική και επαρκής θεραπεία.

Αρχικά πρόκειται για μια διακριτή ασθένεια, αλλά η εξέλιξή της είναι ραγδαία και ο κηδεμόνας αρχίζει να βλέπει τις μεταμορφώσεις που συμβαίνουν στο κατοικίδιο ζώο.

Η σκυλοβακτηρίωση είναι μια ασθένεια που προκαλεί μεγάλη κόπωση και ταυτόχρονα οδηγεί σε απώλεια βάρους, καθώς το ζώο σταματά να τρέφεται σωστά.

Γενικά, στην κλινική, αυτά είναι τα πρώτα σημάδια που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά με το ζώο. Στη συνέχεια, για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, ο επαγγελματίας θα πρέπει να ζητήσει πρόσθετες εξετάσεις.

Το επίχρισμα αίματος, για παράδειγμα, είναι μια απλή, φθηνή και πολύ γρήγορη μέθοδος για την ανίχνευση της παρουσίας του πρωτόζωου.

Οι βιοχημικές εξετάσεις μπορούν να δώσουν μια σαφέστερη εικόνα της λειτουργίας του ήπατος και των νεφρών και να δείξουν αν έχει ήδη αναπτυχθεί αναιμία.

Έτσι, κατά τη διενέργεια πλήρων εργαστηριακών εξετάσεων στο ζώο, είναι σύνηθες να διαπιστώνεται αναιμία, υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης και μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων.

Επιπλέον, στα ούρα μπορεί να βρεθούν χολερυθρίνη και αιμοσφαιρίνη, κυρίως λόγω της καταστροφής των ερυθροκυττάρων.

Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπου η νόσος αρχίζει να εξελίσσεται περαιτέρω, είναι σύνηθες να διαπιστώνονται κλινικά σημεία συμβατά με οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Σε σοβαρές περιπτώσεις αιμολυτικής αναιμίας, το ζώο μπορεί να έχει ήδη διάχυτη ενδοαγγειακή πηκτικότητα.

Θα πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι τα κλινικά συμπτώματα ποικίλλουν άμεσα ανάλογα με τον τύπο της λοίμωξης που εκδηλώνεται και μπορεί να είναι υπεροξέα, οξέα και χρόνια.

Μάθετε για τα στάδια της Babesiosis του σκύλου

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε το στάδιο της λοίμωξης αυτή τη στιγμή, καθώς αυτό επηρεάζει άμεσα τα συμπτώματα και την επιλογή της θεραπείας.

Εν όψει αυτού, παραθέτουμε ορισμένες σκέψεις σχετικά με το θέμα αυτό.

Υπεροξεία μορφή πυροπλάσμωσης του σκύλου

Συνήθως, τα κουτάβια είναι αυτά που παρουσιάζουν περισσότερο αυτό το είδος εκδήλωσης, καθώς το αμυντικό τους σύστημα δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί πλήρως.

Επιπλέον, η κατάσταση αυτή μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε ζώα με σοβαρές προσβολές από τσιμπούρια.

Είναι σύνηθες ότι στην υπεροξεία φάση της νόσου, το ζώο έχει σοκ με υποθερμία, ιστική υποξία (χαμηλή οξυγόνωση των ιστών) και άλλους τύπους σχετικών βλαβών.

Πρόκειται για μια σοβαρή κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί γρήγορα για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να πάθει το ζώο σοκ και να πεθάνει.

Οξεία μορφή

Αυτή η φάση είναι η πιο συνηθισμένη, η οποία παρατηρείται στα περισσότερα ζώα που προσέρχονται στην κλινική με συμπτώματα πυροπλάσμωσης του σκύλου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το ζώο τείνει να υποφέρει από ένα έντονο στάδιο αναιμίας λόγω της καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων από τα παράσιτα.

Εξαιτίας αυτού, είναι σύνηθες να παρατηρείται ότι το ζώο έχει πολύ χλωμούς βλεννογόνους και παρουσιάζει πυρετικά επεισόδια.

Χρόνια μορφή

Αυτό το στάδιο θεωρείται ασυνήθιστο, καθώς τα περισσότερα ζώα υποβάλλονται σε θεραπεία πριν φτάσουν σε αυτό το στάδιο της νόσου.

Η χρόνια μορφή εκδηλώνεται όταν τα παράσιτα είναι παρόντα για μεγάλο χρονικό διάστημα στον οργανισμό του ζώου.

Στην περίπτωση αυτή, λόγω της προχωρημένης αναιμίας και της γενικής συμμετοχής του οργανισμού, είναι σύνηθες το κατοικίδιο ζώο να αισθάνεται αδυναμία, κατάθλιψη, έντονη αδυναμία και να παρουσιάζει διαλείποντα πυρετό.

Υποκλινική μορφή πυροπλάσμωσης του σκύλου

Όταν το ζώο βρίσκεται σε υποκλινική φάση, αυτό σημαίνει ότι έχει μολυνθεί αλλά δεν έχει εμφανή σημάδια του προβλήματος.

Ως εκ τούτου, η διάγνωση είναι αρκετά περίπλοκη και τείνει να απαιτεί μεγάλη προσοχή και παρακολούθηση από τους κηδεμόνες.

Θεραπεία της πιροπλάσμωσης σκύλων

Όταν ένα ζώο λαμβάνει τη διάγνωση της πυροπλάσμωσης του σκύλου, πρώτα απ' όλα είναι θεμελιώδες να προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε τα τσιμπούρια.

Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να εξαλειφθεί η ρίζα του προβλήματος και, κυρίως, να αποφευχθεί η εξάπλωσή του σε άλλα κατοικίδια ζώα.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να εργαστείτε για την εξάλειψη του κρότωνος για να αποτρέψετε την επανεμφάνιση επεισοδίων στον ίδιο τον σκύλο.

Εκτός από τον έλεγχο του παρασίτου, είναι απαραίτητο να δουλέψει για τη συγκράτηση της ανοσολογικής απόκρισης και να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα.

Ευτυχώς, υπάρχουν καλά περιγεγραμμένα φάρμακα για αυτό το είδος θεραπείας και η προφύλαξη μπορεί επίσης να γίνει για τα ζώα που πηγαίνουν σε ενδημικές περιοχές ή για εκείνα που ζουν σε τέτοιες περιοχές.

Γενικά, η νόσος των κροτώνων αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό.

Δεν είναι τόσο σπάνιο το φαινόμενο τα ζώα να έρχονται στην κλινική σε στάδιο σοβαρής αναιμίας και, σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί μετάγγιση αίματος.

Το πιο σημαντικό εδώ είναι να καταλάβουν οι κηδεμόνες ότι δεν υπάρχει θεραπεία στο σπίτι για την πυρόπλασμα του σκύλου.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα πρέπει να αναλύεται από τον κτηνίατρο, ο οποίος είναι αρμόδιος να καθοδηγήσει μια ασφαλή και πραγματικά αποτελεσματική θεραπεία.

Είναι θεμελιώδες κάθε στάση ή φάρμακο να στοχεύει στην ευημερία των ζώων, αποφεύγοντας κάθε είδους συμβιβασμό στη ζωή τους.

Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι η νόσος των κροτώνων έχει συνήθως μακρά περίοδο θεραπείας.

Και ο κηδεμόνας πρέπει να είναι αποφασισμένος να φέρει εις πέρας την πλήρη διαδικασία, αποτρέποντας έτσι την υποτροπή του ζώου.

Καλύτερα να αποφύγετε την πυροπλάσμωση των σκύλων

Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ασθένειες, η πρόληψη είναι πολύ πιο απλή από τη θεραπεία ενός ήδη άρρωστου ζώου.

Επομένως, στην περίπτωση της πυροπλάσμωσης, είναι σημαντικό να ληφθούν μέτρα για την εξάλειψη των κροτώνων από το περιβάλλον και την αποτροπή της αναρρίχησής τους στο ζώο.

Υπό αυτή την έννοια, είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να αποτρέψετε την παραμονή των κροτώνων στο σκύλο σας ή στο ίδιο το περιβάλλον.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για μερικές συμβουλές που θα πρέπει να συμπεριλάβετε στη ρουτίνα του κατοικίδιου ζώου σας για να αντιμετωπίσετε την πυροπλάσμωση του σκύλου και να κρατήσετε το κατοικίδιό σας μακριά από το πρόβλημα.

Η εξάλειψη των κροτώνων από το περιβάλλον είναι ζωτικής σημασίας

Εάν αντιμετωπίζετε προβλήματα με την προσβολή από τσιμπούρια, θα πρέπει να φροντίσετε αμέσως να τα εξαλείψετε από το περιβάλλον και να αποτρέψετε την εξάπλωσή τους.

Στην περίπτωση αυτή, ο κτηνίατρος θα πρέπει να συστήσει ένα προϊόν ψεκασμού για χρήση στο περιβάλλον, το οποίο είναι αποτελεσματικό κατά των κροτώνων σε όλα τα στάδια ζωής.

Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να ακολουθήσετε τις συστάσεις ψεκασμού που σας δίνει ο επαγγελματίας, αλλά γενικά είναι απαραίτητο να ψεκάζετε το περιβάλλον κάθε δεκαπενθήμερο τουλάχιστον τέσσερις φορές, δηλαδή για δύο μήνες.

Επίσης, προσπαθήστε να εξαλείψετε κάθε πηγή βρωμιάς, ειδικά στην αυλή, πλένοντας ολόκληρο το περιβάλλον αν είναι δυνατόν.

Στο εσωτερικό του σπιτιού, είναι σημαντικό να είστε προσεκτικοί με τα χαλιά, τα υφάσματα του καναπέ και οποιεσδήποτε σχισμές όπου μπορούν να μείνουν ζώα.

Οι περισσότεροι επαγγελματίες συνιστούν τη χρήση ηλεκτρικής σκούπας και στη συνέχεια ψεκασμό του χώρου.

Ακόμη και αν δεν έχετε προσβολή από τσιμπούρια, για να το αποφύγετε, προσπαθήστε να διατηρείτε το περιβάλλον καθαρό και τακτοποιημένο ανά πάσα στιγμή.

Χρήση κροτωνοκτόνων στο ζώο

Σήμερα η αγορά είναι γεμάτη από πολύ ασφαλή προϊόντα για τον έλεγχο των κροτώνων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ζώα σχεδόν κάθε ηλικίας.

Υπάρχουν αυτές της εφαρμογής με πιπέτα, αυτές των δισκίων και άλλες μορφές εφαρμογής για να διασφαλιστεί ότι ο σκύλος είναι απαλλαγμένος από τα τόσο φοβερά τσιμπούρια.

Αυτά τα αντιπαρασιτικά προϊόντα έχουν συνήθως πολύ καλή και μάλιστα μακροχρόνια δράση. Αυτό είναι εξαιρετικό, αλλά είναι απαραίτητο να τα χρησιμοποιείτε ξανά με τη συνιστώμενη συχνότητα.

Εν πάση περιπτώσει, η επένδυση σε αυτά είναι ένας ασφαλής και οικονομικά αποδοτικός τρόπος επένδυσης στην υγεία του κατοικίδιου ζώου σας.

Χρήση περιλαίμιων κατά της περιπλάσμωσης των σκύλων

Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς και φθηνότερους τρόπους για να αποτρέψετε την παραμονή των κροτώνων στο σώμα ενός σκύλου είναι η χρήση περιλαίμιων ψύλλων και κροτώνων.

Υπάρχουν πολλές εταιρείες που κατασκευάζουν αυτού του είδους τα προϊόντα και ειδικά οι πιο γνωστές μάρκες έχουν συνήθως εξαιρετική ανταπόκριση και πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής.

Συμπέρασμα

Η περιπλάσμωση των σκύλων ή η νόσος που μεταδίδεται από τσιμπούρια είναι μια πολύ συχνή κλινική κατάσταση που προσβάλλει πολλά ζώα και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.

Στην περίπτωση αυτή, η έγκαιρη διάγνωση βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Ωστόσο, η πρόληψη είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση.