Κρότωνες σκύλων: Ελέγξτε τα χαρακτηριστικά

Κατά τη διάρκεια της ζωής ενός σκύλου, υπόκειται σε προσβολές από παράσιτα που είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση διαφόρων ασθενειών. Μεταξύ αυτών των παρασίτων που αποτελούν κίνδυνο για το σκύλο είναι το τσιμπούρι, ένα πολύ ανθεκτικό εκτοπαράσιτο που μπορεί να μεταδώσει ασθένειες που μπορούν να οδηγήσουν το ζώο στο θάνατο.

Για την καταπολέμηση αυτού του παρασίτου είναι σημαντικό να γνωρίζετε τον κύκλο ζωής του και τον τρόπο με τον οποίο δρα στο σώμα του ξενιστή.

Επειδή πρόκειται για ένα ανθεκτικό παράσιτο που μπορεί να περάσουν μήνες χωρίς τροφή, η εξάλειψη μιας μόλυνσης μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι νομίζει κανείς, αλλά γνωρίζοντας καλύτερα τον "εχθρό", τα μέσα καταπολέμησης είναι πιο αποτελεσματικά.

Γνωριμία με το τσιμπούρι του σκύλου

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε για το τσιμπούρι είναι ότι πρόκειται για εκτοπαράσιτο. Αυτό το είδος παρασίτου ζει στο εξωτερικό του σώματος του ξενιστή.

Μεταξύ των παρασίτων που ταξινομούνται ως εκτοπαράσιτα είναι: η ψείρα, ο ψύλλος, η βδέλλα, το κόκκινο ακάρεο και το τσιμπούρι.

Το τσιμπούρι είναι ένα αιματοφάγο πλάσμα που τρέφεται με το αίμα ενός ξενιστή, ο οποίος μπορεί να είναι θηλαστικό, ερπετό, αμφίβιο ή πτηνό. Κατατάσσεται στην ομάδα των αρθροπόδων, δηλαδή των ασπόνδυλων ζώων.

Ως φορέας, το τσιμπούρι μπορεί να μεταδώσει ασθένεια εάν έχει μολυνθεί από βακτήρια. Στην περίπτωση των πρωτόζωων, η μετάδοση γίνεται μέσω της επαφής μεταξύ του σάλιου του μολυσμένου παρασίτου και της κυκλοφορίας του αίματος του ξενιστή.

Μπορεί να αποτελέσει μεγάλο κίνδυνο όχι μόνο για τα οικόσιτα ζώα αλλά και για τον άνθρωπο.

Αναπαράγεται με εσωτερική σεξουαλική αναπαραγωγή, η οποία είναι ο τύπος γονιμοποίησης που λαμβάνει χώρα μέσω της ένωσης των γαμετών στο εσωτερικό του σώματος του ζώου.

Το ζευγάρωμα λαμβάνει χώρα στο σώμα του παρασίτου. Μόλις γονιμοποιηθεί, το θηλυκό απομακρύνεται από το σώμα του ξενιστή και πηγαίνει στο έδαφος, όπου αναζητά ένα ασφαλές μέρος για να αποθηκεύσει τα αυγά του, τα οποία μπορεί να φτάσουν τα τρεις χιλιάδες.

Μετά από περίπου τέσσερις εβδομάδες, οι προνύμφες κάθε αυγού αρχίζουν να εκκολάπτονται, ξεκινώντας μια άλλη φάση στη ζωή του κρότωνος. Κατά τη διάρκεια της ζωής του το τσιμπούρι περνάει από κύκλους και κατά τη διάρκεια αυτών των κύκλων έχει δύο μορφές: παρασιτική φάση, όταν βρίσκεται στο σώμα του ζώου, και φάση ελεύθερης διαβίωσης, όταν βρίσκεται στο περιβάλλον.

Κύκλοι κροτώνων σκύλων

Ο κύκλος ζωής ενός κροκόδειλου χωρίζεται σε: αυγό, προνύμφη, νύμφη και ενήλικο. Κατά τη διάρκεια αυτού του κύκλου, το τσιμπούρι δεν παραμένει σε έναν ξενιστή, το παράσιτο παραμένει μεταξύ της παρασιτικής φάσης και της φάσης ελεύθερης διαβίωσης.

• Αυγό - Μόλις γονιμοποιηθεί, το θηλυκό εισέρχεται στη φάση της ελεύθερης διαβίωσης και αποσπάται από τον ξενιστή. Μόλις βρεθεί στο περιβάλλον, θα αναζητήσει το καλύτερο μέρος για να γεννήσει τα αυγά του και στη συνέχεια θα πεθάνει.
• Προνύμφη - Σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον, οι προνύμφες αρχίζουν να εκκολάπτονται σε περίπου τέσσερις εβδομάδες. Μετά από μια περίοδο δύο έως τριών ημερών, οι προνύμφες αναζητούν ξενιστή που είναι κυρίως μικρού μεγέθους και εισέρχονται στο παρασιτικό στάδιο.
• Νύμφη - Μετά την τροφή, οι προνύμφες αποσπώνται και πάλι, εισερχόμενες στη φάση της ελεύθερης διαβίωσης. Μετά από δέκα ημέρες, οι προνύμφες εκδύονται και μετατρέπονται σε νύμφες. Μετά από τρεις εβδομάδες, οι νύμφες εισέρχονται στην παρασιτική φάση και τρέφονται με έναν μικρό ξενιστή.
• Ενηλίκων - Οι νύμφες τρέφονται για τέσσερις έως έξι ημέρες και αποκολλώνται ξανά. Τώρα στη φάση της ελεύθερης διαβίωσης, οι νύμφες θα μετατραπούν σε ενήλικα τσιμπούρια που μπορούν να τρέφονται με μεγαλύτερους ξενιστές. Όταν βρουν ξενιστή, τα θηλυκά περνούν περίπου τέσσερις έως δεκαπέντε ημέρες τρέφοντας, όπου γονιμοποιούνται και ξεκινούν και πάλι έναν νέο κύκλο.

Κρότωνες σκύλων

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον 800 είδη κροτώνων που χωρίζονται σε τρεις οικογένειες, τις nuttalliellidae, ixodidae e argasidae. Μεταξύ αυτών των οικογενειών η ixodidae e argasidae είναι ότι μπορούν να βρεθούν στο κουτάβι.

A ixodidae συγκεντρώνει τα "σκληρά" τσιμπούρια, δηλαδή εκείνα που έχουν εξωσκελετό. argasidae ταξινομούνται τα "μαλακά" τσιμπούρια, καθώς δεν έχουν εξωσκελετό.

Μεταξύ αυτών των τύπων κροτώνων, ορισμένοι μπορούν να αποτελέσουν μεγαλύτερο κίνδυνο για τον σκύλο, καθώς είναι οι πιο συνηθισμένοι στη Βραζιλία. Amblyomma cajennense, γνωστό ως το star tick και το Rhipicephalus sanguineus, γνωστό ως καφέ τσιμπούρι ή κόκκινο τσιμπούρι σκύλου.

• Δείτε επίσης: Κρότωνες στο αυτί του σκύλου: Πώς να αφαιρέσετε με προσοχή; Πώς να προλάβετε;

Αστέρι τσιμπούρι

Αυτός ο τύπος κρότωνος είναι πολύ κοινός στα θηλαστικά, καθώς συναντάται σε ζώα όπως σκύλοι, γάτες, άλογα και στο καπιμπάρα.

Επειδή το τσιμπούρι έχει έναν κύκλο κατά τον οποίο εναλλάσσεται μεταξύ της παρασιτικής και της ελεύθερης φάσης, καταλήγει να περνάει από πολλούς ξενιστές, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα μόλυνσης από βακτήρια ή πρωτόζωα.

Το αστεροκρόταδο είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από άλλους τύπους, το χρώμα του είναι καστανό ή καφέ και ο εξωσκελετός του έχει σχέδιο που μοιάζει με αστέρι.

Το τσιμπούρι αστέρι μπορεί να μεταδώσει ασθένειες όπως ο κηλιδωτός πυρετός, μια ασθένεια που προσβάλλει τόσο τους σκύλους όσο και τους μολυσμένους ανθρώπους και μεταδίδεται από ένα τσιμπούρι αστέρι που έχει μολυνθεί με ένα βακτήριο από την οικογένεια Rickettsia προκαλώντας διάφορα προβλήματα στην υγεία των μολυσμένων.

Μια άλλη ασθένεια που μεταδίδεται από το τσιμπούρι αστέρι είναι η νόσος του Lyme, η οποία επηρεάζει επίσης τους σκύλους και τους ανθρώπους, η ασθένεια μεταδίδεται από ένα τσιμπούρι αστέρι μολυσμένο με τα βακτήρια Borrelia burgdorferi Διασημότητες όπως ο Justin Bieber και η Avril Lavigne έχουν νοσήσει από την ασθένεια.

Καφέ τσιμπούρι

Το καφέ τσιμπούρι, επίσης γνωστό ως κόκκινο τσιμπούρι σκύλου, είναι το πιο κοινό μεταξύ των κουταβιών.

Αυτός ο τύπος προσαρμόζεται πολύ καλά στα αστικά κέντρα, καταφέρνοντας να αναπαράγεται σε μέρη όπως ταπετσαρίες, κουφώματα θυρών και σκοτεινά μέρη. Αυτός ο καφέ τύπος είναι μικρότερος από το αστέρι, έχει επίσης ένα χρώμα μεταξύ καφέ και κοκκινωπού.

Αυτό το τσιμπούρι μπορεί να μεταδώσει ασθένειες όπως η μπαμπεσίωση, η οποία προκαλείται από το πρωτόζωο Babesia και μπορεί να οδηγήσει τον ξενιστή στο θάνατο.

Η ερλιχίωση είναι μια άλλη ασθένεια που μεταδίδεται από το καφέ τσιμπούρι, η μετάδοσή της συμβαίνει όταν ένα καφέ τσιμπούρι μολύνεται από ένα βακτήριο του είδους Ehrlichia chaffeensis. Η αναπλάσμωση προκαλείται από το Anaplasma phagocytophilum μεταδίδεται από μολυσμένο καφέ τσιμπούρι.

Η μετάδοση όλων αυτών των ασθενειών συμβαίνει όταν ένα τσιμπούρι μολύνεται από έναν ξενιστή που φέρει την ασθένεια, τρέφεται με έναν άλλο ξενιστή, ο οποίος μετά την επαφή του σάλιου του παρασίτου με την κυκλοφορία του αίματος προκαλεί τη μετάδοση της ασθένειας.

Ορισμένα σκυλιά μπορεί να καταλήξουν να μολυνθούν με περισσότερους από έναν τύπους ασθενειών, ειδικά το ζώο που έχει σοβαρή μόλυνση.

• Κουτάβι με τσιμπούρια: τι να κάνετε και τι να μην κάνετε;

Τι πρέπει να κάνετε όταν βρείτε ένα τσιμπούρι στο σκύλο ή στο περιβάλλον;

Όταν βρίσκετε ένα τσιμπούρι στο σκύλο δεν υπάρχει λόγος πανικού. Είναι φυσιολογικό ότι κάποια στιγμή ο σκύλος παρουσιάζει ένα από αυτά τα παράσιτα στο σώμα του, ειδικά όταν επιστρέφει από μια βόλτα ή από ένα μέρος με την παρουσία άλλων σκύλων.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε όταν βρείτε ένα τσιμπούρι στο σκύλο είναι να το αφαιρέσετε και να ψάξετε για άλλα στο σώμα του ζώου.Τα τσιμπούρια αρέσκονται να προσκολλώνται ανάμεσα στα αυτιά, κάτω από το κολάρο, στην ουρά και στην πλάτη του σκύλου.

Εάν βρέθηκε μόνο ένα, το πιθανότερο είναι ότι το τσιμπούρι μόλις εγκαταστάθηκε σε αυτόν τον νέο ξενιστή, τότε μετά την εξάλειψη του παρασίτου το ιδανικό είναι να κάνετε μπάνιο τον σκύλο με προϊόντα κατά των παρασίτων και να κάνετε την κατάλληλη προληπτική φροντίδα, όπως η χρήση κατάλληλων προϊόντων για την πρόληψη των παρασίτων.

Εάν όμως το ζώο παρουσιάζει μεγαλύτερη ποσότητα κροτώνων, αυτό αποτελεί μείζονα ανησυχία και το σήμα συναγερμού πρέπει να ενεργοποιηθεί.

Το ζώο θα πρέπει να υποβληθεί σε αποπαρασίτωση και είναι καλύτερο να ζητήσετε τη βοήθεια ενός επαγγελματία για να σας υποδείξει τον καλύτερο τρόπο καταπολέμησης αυτής της μόλυνσης.

• Δείτε επίσης: Ψύλλοι και τσιμπούρια: 5 μύθοι που πρέπει να διαλύσετε

Κρότωνες στο σπίτι

Όταν ένα τσιμπούρι βρεθεί στον βιότοπο του σκύλου, μπορεί να είναι ένδειξη ότι το ζώο πάσχει από μόλυνση.

Εάν το τσιμπούρι βρεθεί γύρω από το σπίτι, είναι πιθανό να έχει ήδη παραμείνει για κάποιο χρονικό διάστημα στο ζώο και τώρα να βρίσκεται στη φάση της ελεύθερης διαβίωσής του και ανάλογα με τον κύκλο του, το τσιμπούρι μπορεί να γεννά χιλιάδες αυγά στο σπίτι.

Όταν το βρείτε στο περιβάλλον, πηγαίνετε πρώτα να ελέγξετε αν το ζώο έχει κάποιο από αυτά τα παράσιτα προσκολλημένο στο σώμα του.

Καθαρίστε το ζώο με προϊόντα κατά των παρασίτων και χρησιμοποιήστε κατάλληλες χτένες για να βοηθήσετε στην αναζήτηση και απομάκρυνση τυχόν παρασίτων που έχουν μείνει στο σώμα του σκύλου.

Είναι σημαντικό το περιβάλλον να περάσει από καθαρισμό για να εξαλειφθούν τυχόν τσιμπούρια που έχουν κρυφτεί κάπου στο σπίτι. Εάν είναι δυνατόν, προσλάβετε μια επαγγελματική ομάδα καθαρισμού για να κάνει έναν επαγγελματικό καθαρισμό.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να αφαιρέσετε όλα τα σεντόνια, τα μαξιλάρια και άλλα υφάσματα με τα οποία ο σκύλος έρχεται σε επαφή.

Πρέπει να καθαριστούν για να αποτραπεί το ενδεχόμενο να κρύβονται εκεί τσιμπούρια. Στη συνέχεια, πρέπει να σκουπιστεί όλο το σπίτι, ιδίως τα πιο σκοτεινά και υγρά σημεία, όπου προτιμούν να μένουν τα τσιμπούρια.

Όταν τα πάντα είναι καλά σκουπισμένα με ηλεκτρική σκούπα, το περιβάλλον πρέπει να υποκαπνιστεί, στη συνέχεια αναζητήστε ένα προϊόν κατάλληλο για αυτή τη δουλειά και ειδικά ένα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σπίτια με σκύλους. Ο καθαρισμός πρέπει να γίνει ξανά σε δεκαπέντε ημέρες.