Λοίμωξη από τον ιό Parvo σε σκύλους: ποια είναι τα συμπτώματα και πώς να αντιμετωπιστούν

Η λοίμωξη από τον ιό Parvo είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής νόσος που προσβάλλει τους σκύλους. Ο ιός εκδηλώνεται με δύο διαφορετικούς τρόπους.

Η πιο συχνή μορφή είναι η εντερική μορφή, που χαρακτηρίζεται από εμετό, διάρροια, απώλεια βάρους και έλλειψη όρεξης (ανορεξία). Η λιγότερο συχνή μορφή είναι η καρδιακή μορφή. Προσβάλλει τους καρδιακούς μύες πολύ νεαρών εμβρύων και γατών, οδηγώντας συχνά στο θάνατο.

Ωστόσο, τα περισσότερα κρούσματα παρατηρούνται σε κουτάβια ηλικίας μεταξύ έξι εβδομάδων και έξι μηνών. Όμως, η συχνότητα των λοιμώξεων από τον ιό parvo των σκύλων έχει μειωθεί ριζικά με τον έγκαιρο εμβολιασμό των νεαρών κουταβιών.

Σημεία και συμπτώματα του ιού parvo στα κουτάβια

Τα κύρια συμπτώματα που σχετίζονται με την εντερική μορφή της ιογενούς λοίμωξης από τον ιό parvo του σκύλου περιλαμβάνουν:

• Σοβαρή αιματηρή διάρροια
• Λήθαργος
• Ανορεξία
• Πυρετός
• Εμετός
• Σοβαρή απώλεια βάρους

Η εντερική μορφή του ιού parvo επηρεάζει την ικανότητα του οργανισμού να απορροφά θρεπτικά συστατικά. Έτσι, ένα προσβεβλημένο ζώο γίνεται γρήγορα αφυδατωμένο και αδύναμο από την έλλειψη απορρόφησης πρωτεϊνών και υγρών. Ο υγρός ιστός στο στόμα και τα μάτια μπορεί να γίνει αισθητά κόκκινος και η καρδιά μπορεί να χτυπάει πολύ γρήγορα.

Έτσι, όταν ο κτηνίατρός σας εξετάζει την κοιλιακή περιοχή του σκύλου σας, μπορεί να αντιδράσει λόγω πόνου ή δυσφορίας. Οι σκύλοι που έχουν προσβληθεί από τον ιό parvo μπορεί επίσης να έχουν χαμηλή θερμοκρασία σώματος, αντί για πυρετό.

Πώς μοιάζουν οι ιοί parvo;

Οι περισσότερες περιπτώσεις ιογενών λοιμώξεων από parvo προκαλούνται από μια γενετική τροποποίηση του αρχικού ιού parvovirus των σκύλων: του ιού parvovirus των σκύλων τύπου 2b. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες κινδύνου που μπορούν να αυξήσουν την ευαισθησία ενός σκύλου στη νόσο. Αλλά κυρίως, ο ιός parvo μεταδίδεται μέσω της άμεσης επαφής με μολυσμένο σκύλο ή έμμεσα, μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού.

Μεγάλες συγκεντρώσεις του ιού βρίσκονται στα κόπρανα ενός μολυσμένου σκύλου, οπότε όταν ένας υγιής σκύλος μυρίζει τα κόπρανα ενός μολυσμένου σκύλου (ή πρωκτός Ο ιός μπορεί επίσης να μεταφερθεί στο περιβάλλον μέσω παπουτσιών που έχουν έρθει σε επαφή με μολυσμένα περιττώματα.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός μπορεί να ζήσει στο έδαφος για έως και ένα χρόνο, επειδή είναι ανθεκτικός στα περισσότερα προϊόντα καθαρισμού ή ακόμη και στην κλιματική αλλαγή.

Επομένως, αν χρειαστεί να καθαρίσετε μια περιοχή που έχει μολυνθεί από ιούς parvo, πρώτα συλλέξτε και απορρίψτε με ασφάλεια όλα τα οργανικά υλικά (εμετό, περιττώματα κ.λπ.) Στη συνέχεια πλύνετε καλά την περιοχή με ένα πυκνό διάλυμα χλωρίνης, ένα από τα λίγα απολυμαντικά που είναι γνωστό ότι σκοτώνει τον ιό. Αν ένας σκύλος είχε ιούς parvo σε ένα σπίτι, είναι καλύτερο να μην έχετε σκύλο στο σπίτι αυτό γιααρκετά χρόνια.

Επιπλέον, λόγω της ποσότητα τα κυνοκομεία εκτροφής και τα καταφύγια σκύλων που διατηρούν μεγάλο αριθμό ανεμβολίαστων κουταβιών είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα μέρη.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κτηνίατρός σας θα θελήσει να επανεμβολιάσει το κουτάβι σας, ακόμη και αν τα αρχεία του εκτροφέα δείχνουν ότι έχει εμβολιαστεί. Τα καταφύγια και οι ομάδες διάσωσης συχνά τοποθετούν κουτάβια σε ανάδοχη φροντίδα μέχρι να είναι έτοιμα για υιοθεσία, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος εξάπλωσης του παρβοϊού.

Για άγνωστους λόγους, ορισμένες φυλές σκύλων, όπως τα ροτβάιλερ, τα πίτμπουλ, τα λαμπραντόρ ριτρίβερ, τα ντόμπερμαν πίνσερ, οι γερμανικοί ποιμενικοί, τα αγγλικά σπρίνγκερ σπανιέλ και τα έλκηθρα της Αλάσκας, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε ασθένειες Έτσι, ο κτηνίατρός σας μπορεί να συστήσει ένα εκτεταμένο πρωτόκολλο εμβολιασμού σε αυτές τις φυλές.

Διάγνωση του ιού parvo σε σκύλους

Ο ιός parvo διαγιγνώσκεται με φυσική εξέταση, βιοχημικές εξετάσεις και ειδικό τεστ για τον παρβοϊό στα κόπρανα. μπορεί επίσης να γίνει ανάλυση ούρων, ακτινογραφίες κοιλίας και υπερηχογράφημα κοιλίας. χαμηλά επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων και αφυδάτωση σημαντικές είναι ενδεικτικές της ιογενούς λοίμωξης parvo.

Οι βιοχημικές αναλύσεις και οι αναλύσεις ούρων μπορεί να αποκαλύψουν αυξημένα ηπατικά ένζυμα, λεμφοπενία και ανισορροπία ηλεκτρολυτών. ακτινογραφία Το κοιλιακό υπερηχογράφημα μπορεί να δείξει εντερική απόφραξη. διευρυμένοι λεμφαδένες στο βουβωνική χώρα ή ολόκληρο το σώμα και τμήματα του εντέρου γεμίζουν με υγρό.

Τέλος, θα πρέπει να δώσετε στον κτηνίατρό σας ένα πλήρες ιστορικό της υγείας του κατοικίδιου ζώου σας, του ιστορικού εμβολιασμού, των πρόσφατων δραστηριοτήτων και της έναρξης των συμπτωμάτων. Είναι σημαντικό να ανακαλέσετε τα βήματα του σκύλου σας για πιθανή έκθεση και πιθανή μόλυνση.

Είναι θεραπεύσιμος ο ιός parvo;

Εάν η νόσος είναι ιογενής λοίμωξη, δεν υπάρχει πραγματική θεραπεία γι' αυτήν. Έτσι, η θεραπεία για τον ιό parvo επικεντρώνεται στη θεραπεία των συμπτωμάτων και στην πρόληψη δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων, κατά προτίμηση σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Εντατική και υποστηρικτική φροντίδα συστηματικό είναι τα κλειδιά της ανάκαμψης.

Τα ενδοφλέβια υγρά και η διατροφική θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των φυσιολογικών υγρών του σώματος ενός σκύλου μετά από σοβαρή διάρροια και αφυδάτωση, και τα επίπεδα πρωτεϊνών και ηλεκτρολυτών θα παρακολουθούνται και θα ρυθμίζονται όπως απαιτείται.

Τα φάρμακα για σκύλους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη θεραπεία περιλαμβάνουν φάρμακα για τη διακοπή του εμετού (αντιεμετικά), αντιόξινα, αντιβιοτικά που συνταγογραφούνται για κατοικίδια ζώα και ανθελμινθικά για την καταπολέμηση των παρασίτων.

Το ποσοστό επιβίωσης στους σκύλους είναι περίπου 70% όταν αντιμετωπίζονται στο νοσοκομείο. Αλλά ο θάνατος μπορεί μερικές φορές να προκληθεί από σοβαρή αφυδάτωση, μια σοβαρή δευτερογενή βακτηριακή λοίμωξη, βακτηριακές τοξίνες στο αίμα ή μια αιμορραγία εντερικό σοβαρό .

Η πρόγνωση είναι χαμηλότερη για τα κουτάβια, καθώς έχουν λιγότερο ανεπτυγμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι σύνηθες για ένα κουτάβι που έχει μολυνθεί από τον ιό parvo να υποστεί σοκ και αιφνίδιο θάνατο.

Είναι δυνατόν να θεραπεύσετε την ιογενή νόσο parvo στο σπίτι σας υπό την καθοδήγηση του κτηνιάτρου σας.Είναι μια πολύ επίπονη διαδικασία.Αλλά μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, όταν τα κεφάλαια ή οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τη θεραπεία στο νοσοκομείο.Ο κτηνίατρός σας θα σας διδάξει πώς να δίνετε υγρά και να παρακολουθείτε τα ζωτικά σημεία.

Διαβίωση και διαχείριση

Ακόμα και μετά την ανάρρωση του σκύλου σας από μια ιογενή λοίμωξη parvo, το ανοσοποιητικό του σύστημα θα παραμείνει εξασθενημένο για κάποιο χρονικό διάστημα και θα είναι ευάλωτο σε άλλες ασθένειες. Μια υψηλής ποιότητας, εύπεπτη διατροφή είναι η καλύτερη για το σκύλο σας κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης.

Ο σκύλος σας θα παραμείνει επίσης ένας κίνδυνος μόλυνσης σε άλλα σκυλιά για τουλάχιστον δύο μήνες μετά την αρχική ανάρρωση.

Πλύνετε όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί ο σκύλος σας (π.χ. πιάτα, σκυλόσπιτο, κυνοκομείο, παιχνίδια σκύλου).

Η ανάρρωση συνοδεύεται από μακροχρόνια ανοσία έναντι του παρβοϊού, αλλά δεν αποτελεί εγγύηση ότι το κατοικίδιο ζώο σας δεν θα μολυνθεί ξανά από τον ιό.

Πρόληψη της παρβο-βίωσης στους σκύλους

Η καλύτερη πρόληψη που μπορείτε να κάνετε κατά της μόλυνσης είναι να ακολουθήσετε το σωστό πρωτόκολλο εμβολιασμού, οπότε τα νεαρά κουτάβια θα πρέπει να εμβολιάζονται από την ηλικία των έξι εβδομάδων, με τουλάχιστον δύο εμβολιασμούς μετά τις 10 εβδομάδες, και δεν θα πρέπει να κοινωνικοποιούνται με άγνωστα σκυλιά μέχρι τουλάχιστον δύο εβδομάδες μετά τον τρίτο εμβολιασμό.

Οι φυλές υψηλού κινδύνου μπορεί να απαιτούν μεγαλύτερη περίοδο αρχικού εμβολιασμού έως και 22 εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το κουτάβι σας θα πρέπει να κοινωνικοποιείται μόνο σε ιδιωτικούς χώρους με γνωστά σκυλιά.

Αποφύγετε όλους τους δημόσιους χώρους όπου περνούν χρόνο τα σκυλιά, συμπεριλαμβανομένων των πάρκων για σκύλους, των παραλιών για σκύλους, των καταστημάτων κατοικίδιων ζώων και άλλων καθορισμένων χώρων για σκύλους.

Να μαζεύετε πάντα τα περιττώματα αμέσως. Είναι μια καλή συνήθεια να την αρχίσετε αμέσως, καθώς μειώνει τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την εξάπλωση των εντερικών παρασίτων.

Ο ιός parvo είναι μια ασθένεια με σοβαρές συνέπειες. Η γρήγορη δράση από εσάς και τον κτηνίατρό σας δίνει στο σκύλο σας την καλύτερη πρόγνωση για πλήρη ανάρρωση.