Parvo-virusinfectie bij honden: wat zijn de symptomen en hoe te behandelen?

Het Parvo-virus is een zeer besmettelijke virusziekte die voorkomt bij honden. Het virus manifesteert zich op twee verschillende manieren.

De meest voorkomende vorm is de intestinale vorm, gekenmerkt door braken, diarree, gewichtsverlies en gebrek aan eetlust (anorexia). De minder vaak voorkomende vorm is de cardiale vorm. Deze tast de hartspieren van zeer jonge foetussen en kittens aan, wat vaak tot de dood leidt.

De meeste gevallen worden echter gezien bij puppy's tussen zes weken en zes maanden oud. Maar de incidentie van infecties met het canine parvo virus is drastisch verminderd door vroege vaccinatie bij jonge puppy's.

Tekenen en symptomen van het parvo-virus bij puppy's

De belangrijkste symptomen van de intestinale vorm van een virale infectie met canine parvo zijn:

• Ernstige bloederige diarree
• Lethargie
• Anorexia
• Koorts
• Braaksel
• Ernstig gewichtsverlies

De intestinale vorm van het parvo-virus tast het vermogen van het lichaam aan om voedingsstoffen op te nemen. Een aangetast dier raakt dus snel uitgedroogd en verzwakt door een gebrek aan eiwit- en vochtopname. Het vochtige weefsel in de mond en ogen kan opvallend rood worden en het hart kan erg snel kloppen.

Dus als je dierenarts de buik van je hond onderzoekt, kan hij reageren vanwege pijn of ongemak. Honden die het parvo-virus hebben opgelopen, kunnen ook een lage lichaamstemperatuur hebben in plaats van koorts.

Hoe ziet het parvovirus eruit?

De meeste gevallen van virale parvo-infecties worden veroorzaakt door een genetische verandering van het oorspronkelijke canine parvovirus: canine parvovirus type 2b. Er zijn verschillende risicofactoren die de vatbaarheid van een hond voor de ziekte kunnen vergroten. Maar parvo wordt voornamelijk overgedragen door direct contact met een geïnfecteerde hond of indirect via de fecaal-orale route.

Zware concentraties van het virus worden aangetroffen in de uitwerpselen van een geïnfecteerde hond, dus als een gezonde hond de uitwerpselen van een geïnfecteerde hond opsnuift (of anus Het virus kan ook in de omgeving terechtkomen via schoenen die in contact zijn gekomen met besmette uitwerpselen.

Er zijn aanwijzingen dat het virus tot wel een jaar in de grond kan leven omdat het resistent is tegen de meeste schoonmaakmiddelen of zelfs klimaatverandering.

Als je daarom een ruimte moet schoonmaken die is besmet met parvo-virussen, verzamel dan eerst al het organische materiaal (braaksel, uitwerpselen, etc.) en gooi het veilig weg. Was de ruimte vervolgens grondig met een geconcentreerde oplossing van bleekmiddel, een van de weinige ontsmettingsmiddelen waarvan bekend is dat ze het virus doden. Als een hond het parvo-virus in een huis heeft gehad, kun je het beste geen hond in dat huis hebben gedurendemeerdere jaren.

Bovendien is de hoeveelheid Fokkennels en hondenasiels waar grote aantallen ongevaccineerde puppy's zitten, zijn bijzonder gevaarlijke plekken.

Daarom zal je dierenarts je puppy opnieuw willen vaccineren, zelfs als uit de gegevens van de fokker blijkt dat hij al gevaccineerd is. Asielen en reddingsgroepen plaatsen puppy's vaak in een pleeggezin totdat ze klaar zijn voor adoptie om het risico op verspreiding van het parvovirus te minimaliseren.

Om onbekende redenen worden bepaalde hondenrassen, zoals Rottweilers, Pitbulls, Labrador Retriever, Doberman Pinschers, Duitse Herders, Engelse Springer Spaniels en Alaska sledehonden, zijn bijzonder kwetsbaar voor ziekten Je dierenarts kan dus een uitgebreid vaccinatieprotocol aanraden bij deze rassen.

Diagnose van parvovirus bij honden

De diagnose parvovirus wordt gesteld met een lichamelijk onderzoek, biochemische tests en een speciale test op parvovirus in de ontlasting. een urineonderzoek, röntgenfoto's van de buik en echografie van de buik kunnen ook worden uitgevoerd. lage niveaus van witte bloedcellen en uitdroging significant zijn, wijzen op een virale parvo-infectie.

Biochemische en urineanalyses kunnen verhoogde leverenzymen aantonen, lymfopenie en elektrolyten onbalans. A radiografie Buikechografie kan darmobstructie aantonen. vergrote lymfeklieren op lies of het hele lichaam, en darmsegmenten gevuld met vloeistof.

Tot slot moet je je dierenarts een volledige geschiedenis geven van de gezondheid van je huisdier, de vaccinatiegeschiedenis, recente activiteiten en het begin van de symptomen. Het is belangrijk om de stappen van je hond na te lopen voor mogelijke blootstelling en mogelijke besmetting.

Is het parvo-virus behandelbaar?

Als de ziekte een virale infectie is, bestaat er geen echte behandeling voor. De behandeling van parvo-virus is dus gericht op het genezen van de symptomen en het voorkomen van secundaire bacteriële infecties, bij voorkeur in een ziekenhuisomgeving. Intensieve en ondersteunende zorg systemisch zijn de sleutels tot herstel.

Intraveneuze vloeistoffen en voedingstherapie zijn cruciaal om het normale lichaamsvocht van een hond op peil te houden na ernstige diarree en uitdroging, en de eiwit- en elektrolytenniveaus worden gecontroleerd en gereguleerd zoals vereist.

Medicijnen voor honden die kunnen worden gebruikt bij de behandeling zijn onder andere medicijnen om braken te stoppen (anti-emetica), maagzuurremmers, antibiotica die worden voorgeschreven voor huisdieren en ontwormingsmiddelen om parasieten te bestrijden.

De overlevingskans bij honden is ongeveer 70 procent als ze in het ziekenhuis worden behandeld. Maar de dood kan soms het gevolg zijn van ernstige uitdroging, een ernstige secundaire bacteriële infectie, bacteriële gifstoffen in het bloed of een bloeding intestinaal serieuze .

De prognose is lager voor puppy's omdat ze een minder ontwikkeld immuunsysteem hebben. Het komt vaak voor dat een puppy die besmet is met het parvo-virus in shock raakt en plotseling sterft.

Het is mogelijk om de virusziekte parvo thuis te behandelen onder leiding van je dierenarts. Het is een zeer omslachtig proces, maar het kan het verschil betekenen tussen leven en dood als geld of omstandigheden een behandeling in het ziekenhuis niet toelaten. Je dierenarts zal je leren hoe je vloeistoffen moet toedienen en de vitale functies moet controleren.

Leven en beheren

Zelfs nadat je hond is hersteld van een virale parvo-infectie, zal hij nog enige tijd een verzwakt immuunsysteem hebben en vatbaar zijn voor andere ziekten. Een hoogwaardig, licht verteerbaar dieet is het beste voor je hond tijdens het herstel.

Je hond blijft ook een infectierisico voor andere honden gedurende ten minste twee maanden na het aanvankelijke herstel.

Was alle voorwerpen die uw hond gebruikt (bv. borden, hondenhok, kennel, hondenspeelgoed).

Herstel gaat gepaard met langdurige immuniteit tegen het parvovirus, maar het is geen garantie dat je huisdier niet opnieuw besmet raakt met het virus.

Preventie van parvo-virose bij honden

De beste preventie tegen infectie is het volgen van het juiste vaccinatieprotocol, dus jonge puppy's moeten worden gevaccineerd vanaf de leeftijd van zes weken, met ten minste twee vaccinaties na 10 weken, en mogen niet worden gesocialiseerd met onbekende honden tot ten minste twee weken na de derde vaccinatie.

Voor rassen met een hoog risico kan een langere inentingsperiode nodig zijn, tot 22 weken. Gedurende deze periode mag je puppy alleen in privégebieden omgaan met bekende honden.

Vermijd alle openbare gebieden waar honden vertoeven, zoals het hondenpark, het hondenstrand, dierenwinkels en andere aangewezen hondengebieden.

Ruim uitwerpselen altijd meteen op. Het is een goede gewoonte om hier meteen mee te beginnen, omdat het de milieuvervuiling vermindert en de verspreiding van darmparasieten vermindert.

Het parvovirus is een ziekte met ernstige gevolgen. Snelle actie van jou en je dierenarts geeft je hond de beste kans op een gezond leven. prognose voor een volledig herstel.