Plast je hond als je thuiskomt? Hier zijn wat tips!

Wie heeft de volgende situatie nog nooit meegemaakt: thuiskomen na een lange werkdag - of na een snelle reis die nog geen drie dagen duurde - je komt thuis, doet de deur open... je ongecontroleerde hond komt je tegemoet, heel opgewonden, heel schattig, je begroet hem en... de hond plast over de hele vloer?

Het is waar: gewoontes zoals deze komen heel vaak voor bij honden. Vooral met wat we de "vermenselijkingsgolf" van de honden noemen, is het tegenwoordig meer dan normaal om deze situatie te zien. Veel eigenaren weten niet wat ze hiermee aan moeten: als ze vechten, als ze lachen, als ze huilen, als ze negeren, als ze gaan trainen.

Het belangrijkste is dat "het probleempje" er is en dat er geen oplossing voor lijkt te zijn. Als de hond echter elke keer plast als hij je bij de deur aantreft, is de oplossing iets eenvoudiger dan het lijkt. In feite heeft het meer te maken met iets dat jij (eigenaar) doet dan met iets dat de eigen hond doet.

En dat is nieuws dat niet iedereen graag hoort.

Leiden wanneer de puppy plast

Als we naar een hondenopvoedingscursus gaan, is het eerste wat we horen: jij bent de leider van je hond. Jij moet de leider van je roedel zijn.

En wij, mensen, zijn niet gewend aan roedels. We zijn meer gewend aan gemeenschappen, waar we allemaal gelijk zijn. Daarom begrijpen we dit concept van roedels niet en houden we er vaak niet van. We voelen zelfs medelijden en een zekere opstandigheid voor onze honden. Gedachten als "nee, ik ga niemand de baas spelen" komen vaak in ons op.

Maar we moeten begrijpen: zo werkt een hond.

Hij is niet biologisch gemaakt als mens. Hij is geboren en stamt af van een geslacht waar het, om te overleven en goed samen te leven, nodig is om in een roedel te zitten. Met andere woorden, in een groep waar er, jawel, leiderschap, hiërarchie en respect is.

Daarom is het voor de hond geen 'vernedering' om aan jou onderworpen te zijn. Integendeel, als hij met veiligheid, respect en bewondering wordt geleid, is het met grote voldoening dat hij deze rol speelt - voor hem de rol waarvoor hij geboren is.

Begrijp je het verschil?

Nu we het verschil begrijpen, gaan we verder met de zogenaamde 'vermenselijking' en hoe dit heeft geleid tot het beruchte plassen bij aankomst.

Humanisering

De vermenselijking kwam juist met de val van dit concept van roedel en leiderschap voor honden. Het kwam met de invoeging van het idee van gelijkheid en gemeenschap voor deze dieren die dit concept niet begrijpen. Door hem als gelijke te behandelen, geef je hem macht, want zo werkt het in de hondenmentaliteit.

"Als jij recht hebt op jouw keuzes, geweldig, dan heb ik ook recht op de mijne!"

En dit is erg gevaarlijk als je te maken hebt met een irrationeel dier dat alleen en uitsluitend gehoorzaamt aan zijn instincten. Bovendien zullen ze niet gelijk willen zijn. Aangezien het concept van de roedel nog steeds iets overheersends is in hun DNA, als je jezelf niet manifesteert als leider, zal deze positie worden ingenomen door wie?

Door het hondje zelf.

En ja, het maakt niet uit welk formaat of ras.

Die pinscher die graag veel blaft en op mensen afstormt, heeft zeker een ferme en zeer assertieve leider nodig. Want als hij voor een seconde in een groter dier zou veranderen, zou hij dodelijk zijn.

Plassen als "uitlaatklep" voor opwinding

Een van onze meest voorkomende reacties - als mensen - wanneer we een tijdje weg zijn, is om de thuisblijvers te begroeten met een stevige knuffel.

Daarom dragen we dit automatisch over op onze honden, die deze liefde natuurlijk zullen teruggeven omdat het liefdevolle dieren zijn, in tegenstelling tot sommige katten bijvoorbeeld, die de neiging hebben om onafhankelijker en zekerder te zijn over hun ruimte en ook onze ruimte.

Als de menselijke leider echter al deze aandacht geeft op een moment dat de dieren bruisen van opwinding, is het normaal dat deze opwinding uit de hand loopt en "ergens anders heen gaat".

Als de hond plast, betekent dat een uitlaatklep voor alle "emoties" die op dat moment plaatsvinden.

Een andere manier om deze 'ontsnappingsklep' te illustreren, is wanneer je twee of meer puppy's hebt. Als je de opwinding in een groep honden voedt, kan er een gevecht tussen hen uitbreken.

Niet alleen uit jaloezie op de aandacht, het gevecht werd waarschijnlijk uitgelokt door de overdaad aan energie en opwinding die op de scène aanwezig was.

Ongebreidelde opwinding, niet in toom gehouden door een assertieve en kalme leider die de situatie onder controle heeft, resulteert in een beetje wanordelijke 'chaos'. Dit veroorzaakt fysiek en mentaal ongemak voor de honden zelf.

Wat zou de oplossing zijn?

Simpel: als al deze "emotie" niet wordt gevoed door de leider, is de tendens dat het na verloop van tijd uitsterft.

Als je thuiskomt, hoe moeilijk deze oefening ook is (en we weten hoe moeilijk het is), probeer de hond niet te veel aandacht te geven op het eerste moment. Houd in gedachten dat je hem de aandacht zult geven die hij nodig heeft als hij kalmeert.

Ga stevig en rustig de veilige ruimte binnen. Je hoeft de hond niet aan te kijken en je hoeft je ook niet schuldig te voelen. Onthoud: je geeft hem alleen de tijd om te kalmeren, je negeert hem niet!

Wanneer hij kalmer is (dit kan een paar minuten duren), kun je hem begroeten. Houd je stem echter rustig en met een vaste energie. Probeer niet te "plagen", want dit kan hem terugbrengen naar zijn eerdere staat van opwinding.

Door deze activiteit herhaaldelijk uit te voeren, geef je hem de boodschap dat je de kalme begroeting bij de ingang van het huis goedkeurt. Je geeft hem ook door dat het nodig is dat hij kalmeert, zodat je hem kunt begroeten.

Onze rationaliteit helpt bij het uitoefenen van de leidersrol en de honden bedanken ons door een nog gelukkiger en rustiger (en plasvrij) leven te leiden!