Ο σκύλος κατουράει όταν επιστρέφετε σπίτι; Εδώ είναι μερικές συμβουλές!

Ποιος δεν έχει βιώσει την εξής κατάσταση: φτάνετε στο σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά - ή μετά από ένα γρήγορο ταξίδι που δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες - φτάνετε στο σπίτι, ανοίγετε την πόρτα... ο ανεξέλεγκτος σκύλος σας έρχεται να σας συναντήσει, πολύ ενθουσιασμένος, πολύ χαριτωμένος, τον χαιρετάτε και... ο σκύλος κατουράει σε όλο το πάτωμα;

Είναι αλήθεια. συνήθειες σαν κι αυτή είναι πολύ συνηθισμένες μεταξύ των σκύλων. Ειδικά με αυτό που ονομάζουμε "έκρηξη εξανθρωπισμού" των σκύλων, είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογικό να βλέπουμε αυτή την κατάσταση στις μέρες μας. Πολλοί ιδιοκτήτες δεν ξέρουν τι να κάνουν με αυτό: αν τσακώνονται, αν γελάνε, αν κλαίνε, αν αγνοούν, αν παίρνουν για εκπαίδευση.

Το σημαντικό είναι ότι "το προβληματάκι" υπάρχει και φαίνεται να μην έχει λύση. Όταν όμως ο σκύλος κατουράει κάθε φορά που σας βρίσκει στην πόρτα η λύση είναι κάτι πιο απλό από ό,τι φαίνεται. Στην πραγματικότητα, σχετίζεται περισσότερο με κάτι που κάνετε εσείς (ιδιοκτήτης) παρά με κάτι που κάνει ο ίδιος ο σκύλος.

Και αυτά είναι νέα που δεν αρέσουν σε όλους να τα ακούνε.

Οδηγώντας όταν το κουτάβι κατουράει

Όταν πηγαίνουμε σε ένα μάθημα εκπαίδευσης σκύλων, το πρώτο πράγμα που ακούμε είναι: είστε ο αρχηγός του σκύλου σας. Πρέπει να είστε ο αρχηγός της αγέλης σας.

Και εμείς, οι άνθρωποι, που δεν είμαστε συνηθισμένοι στις αγέλες. Είμαστε περισσότερο συνηθισμένοι στις κοινότητες, όπου είμαστε όλοι ίσοι. Επομένως, δεν καταλαβαίνουμε και συχνά δεν μας αρέσει αυτή η έννοια της αγέλης. Αισθανόμαστε μάλιστα οίκτο και μια κάποια εξέγερση για τα σκυλιά μας. Σκέψεις όπως "όχι, δεν πρόκειται να κάνω κουμάντο σε κανέναν" έρχονται συχνά στο μυαλό μας.

Αλλά πρέπει να καταλάβουμε: έτσι λειτουργεί ένας σκύλος.

Δεν ήταν βιολογικά φτιαγμένος ως άνθρωπος. Γεννήθηκε και καταγόταν από μια γενιά όπου, για να επιβιώσει και να συνυπάρξει καλά, είναι απαραίτητο να βρίσκεται σε μια αγέλη. Με άλλα λόγια, σε μια ομάδα όπου υπάρχει, ναι, ηγεσία, ιεραρχία και σεβασμός.

Επομένως, για τον σκύλο, δεν είναι "ταπείνωση" να σας υποτάσσεται. Αντίθετα, αν τον οδηγείτε με ασφάλεια, σεβασμό και θαυμασμό, παίζει με μεγάλη ικανοποίηση αυτόν τον ρόλο - γι' αυτόν, τον ρόλο για τον οποίο γεννήθηκε να ζει.

Καταλαβαίνετε τη διαφορά;

Λοιπόν, τώρα που καταλάβαμε τη διαφορά, ας περάσουμε στον λεγόμενο "εξανθρωπισμό" και στο πώς αυτός οδήγησε στο περίφημο κατούρημα κατά την άφιξη.

Εξανθρωπισμός

Ο εξανθρωπισμός ήρθε, ακριβώς, με την πτώση αυτής της έννοιας της αγέλης και της ηγεσίας για τους σκύλους. Ήρθε με την εισαγωγή της ιδέας της ισότητας και της κοινότητας για αυτά τα ζώα που δεν κατανοούν αυτή την έννοια. Αντιμετωπίζοντάς τον ως ισότιμο, του δίνεις δύναμη, γιατί, στην κυνική νοοτροπία, έτσι λειτουργεί.

"Αν έχετε δικαίωμα στις επιλογές σας, ωραία, θα έχω κι εγώ δικαίωμα στις δικές μου"!

Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο όταν έχεις να κάνεις με ένα παράλογο ζώο που υπακούει μόνο και αποκλειστικά στα ένστικτά του. Άλλωστε, δεν θα θέλουν να είναι ίσοι. Καθώς η έννοια της αγέλης είναι ακόμα κάτι κυρίαρχο στο DNA τους, αν δεν εκδηλωθείς ως αρχηγός, αυτή τη θέση θα την πάρει ποιος;

Από το ίδιο το σκυλάκι.

Και, ναι, δεν έχει σημασία το μέγεθος ή η φυλή.

Αυτό το πίντσερ που του αρέσει να γαβγίζει πολύ και να ορμάει στους ανθρώπους, σίγουρα, χρειάζεται έναν σταθερό και πολύ αποφασιστικό αρχηγό. Γιατί, αν μεταμορφωθεί για ένα δευτερόλεπτο σε μεγαλύτερο ζώο, θα είναι θανατηφόρο.

Το κατούρημα ως "βαλβίδα διαφυγής" για τον ενθουσιασμό

Μια από τις πιο συνηθισμένες αντιδράσεις μας -ως ανθρώπινα όντα- όταν περνάμε χρόνο μακριά, είναι να υποδεχόμαστε τους οικείους μας με μια σφιχτή αγκαλιά.

Ως εκ τούτου, το μεταφέρουμε αυτό αυτόματα στα σκυλιά μας, τα οποία, φυσικά, θα ανταποδώσουν αυτή την αγάπη, επειδή είναι ζώα που αγαπούν, σε αντίθεση με κάποιες γάτες, για παράδειγμα, που τείνουν να είναι πιο ανεξάρτητες και ασφαλείς όσον αφορά το χώρο τους και το δικό μας χώρο.

Ωστόσο, αν ο άνθρωπος-ηγέτης δώσει όλη αυτή την προσοχή σε μια στιγμή που τα ζώα είναι γεμάτα ενθουσιασμό, είναι φυσιολογικό ο ενθουσιασμός αυτός να ξεφύγει από τον έλεγχο και να "πάει αλλού".

Όταν ο σκύλος κατουράει, αυτό σημαίνει μια βαλβίδα διαφυγής για όλα τα "συναισθήματα" που συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή.

Ένας άλλος τρόπος για να παραδειγματιστεί αυτή η "βαλβίδα διαφυγής", είναι όταν έχετε δύο ή περισσότερα κουτάβια. Το γεγονός δεν πρόκειται να είναι "κατούρημα σκύλου". Σημειώστε ότι αν ταΐσετε τον ενθουσιασμό σε μια ομάδα σκύλων, μπορεί να ξεσπάσει καυγάς μεταξύ τους.

Όχι μόνο από ζήλια για την προσοχή, ο καυγάς προκλήθηκε πιθανότατα από την υπερβολική ενέργεια και τον ενθουσιασμό που υπήρχε στη σκηνή.

Η αχαλίνωτη ζωηρότητα, χωρίς να ελέγχεται από έναν διεκδικητικό και ήρεμο αρχηγό που μπορεί να ελέγξει την κατάσταση, οδηγεί σε ένα μικρό άτακτο "χάος". Αυτό προκαλεί σωματική και ψυχική δυσφορία στα ίδια τα σκυλιά.

Ποια θα ήταν η λύση;

Απλό: αν όλο αυτό το "συναίσθημα" δεν τροφοδοτείται από τον ηγέτη, η τάση είναι ότι, με την πάροδο του χρόνου, θα εκλείψει.

Όταν επιστρέψετε στο σπίτι, όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή η άσκηση (και ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι), προσπαθήστε να μην δώσετε στον σκύλο υπερβολική προσοχή την πρώτη στιγμή. Έχετε κατά νου ότι θα του δώσετε την προσοχή που χρειάζεται όταν ηρεμήσει.

Εισέλθετε στον ασφαλή χώρο, σταθερά και ήρεμα. Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε τον σκύλο και ούτε να νιώσετε ενοχές. Θυμηθείτε: απλά του δίνετε χρόνο να ηρεμήσει, δεν τον αγνοείτε!

Όταν ηρεμήσει (αυτό μπορεί να πάρει μερικά λεπτά), μπορείτε να το χαιρετήσετε. Ωστόσο, κρατήστε τη φωνή σας ήρεμη και με σταθερή ενέργεια. Προσπαθήστε να μην "πειράζετε", καθώς αυτό μπορεί να το οδηγήσει πίσω στην προηγούμενη κατάσταση ενθουσιασμού του.

Με αυτή τη δραστηριότητα που θα κάνετε επανειλημμένα, θα του στείλετε το μήνυμα ότι εγκρίνετε τον ήρεμο χαιρετισμό στην είσοδο του σπιτιού. Θα του περάσετε επίσης ότι είναι απαραίτητο να ηρεμήσει για να μπορέσετε να τον χαιρετήσετε.

Ο ορθολογισμός μας βοηθάει στην άσκηση του ρόλου του αρχηγού και τα σκυλιά το ευχαριστούν με μια ζωή ακόμα πιο ευτυχισμένη και ήρεμη (και χωρίς κατούρημα)!