Plotselinge verlamming bij honden: oorzaken en canine polyradiculoneuritis

Voor degenen die altijd goed op de hoogte zijn van elk probleem dat het huisdier kan presenteren, is het essentieel om een oogje in het zeil te houden en de oorzaken van plotselinge verlamming bij honden te kennen.

De redenen hiervoor zijn zeer uiteenlopend, maar sommige zijn belangrijker dan andere.

Over het algemeen betekent verlamming dat de hond een zenuwbeschadiging heeft, of die nu perifeer of centraal is.

Daarom is elk teken van moeite met bewegen een waarschuwing. Overweeg in deze gevallen om het huisdier mee te nemen voor een consult bij de dierenarts.

In dit bericht zullen we iets meer vertellen over de belangrijkste oorzaken van plotselinge verlamming bij honden en hoe je het probleem kunt voorkomen en behandelen.

Wat kunnen de oorzaken zijn van plotselinge verlamming bij honden?

Allereerst moet gezegd worden dat een plotselinge verlamming bij honden iets is dat de verzorgers grote zorgen baart.

Vaak verschijnt het zonder waarschuwing en veroorzaakt het grote schade aan het leven van het huisdier. En in deze gevallen is het noodzakelijk om snel vast te stellen wat de oorzaak van het probleem is en vervolgens te proberen de oorzaken zo snel mogelijk te behandelen.

Trauma, de aanwezigheid van parasieten en virussen zijn slechts enkele van de problemen die gepaard gaan met plotselinge verlamming.

Een ander belangrijk punt om te begrijpen is dat wanneer we het hebben over plotselinge verlamming, het ook echt plotseling kan optreden, of zelfs maar plotseling kan lijken.

In deze gevallen is de oorspronkelijke oorzaak meestal al lang bekend, maar manifesteert het dier de effecten pas laat, waardoor zowel verzorgers als professionals in verwarring raken.

In de volgende onderwerpen leer je meer over enkele mogelijke oorzaken van plotselinge verlamming bij honden. Bekijk wat ze zijn:

Trombus of stolsel

Wat er in dit geval gebeurt, is dat als het dier een probleem heeft en er een klonter wordt gevormd, deze uiteindelijk een deel van het lichaam van het dier kan blokkeren en de voortbeweging kan belemmeren.

Afhankelijk van waar het stolsel de obstructie veroorzaakt, kan er een groot vaatlijden optreden of kan het dier plotseling verlamd raken.

Acute idiopathische polyradiculoneuritis

Ook al klinkt dat woord misschien heel vreemd, de basisverklaring van het probleem is heel eenvoudig.

Deze aandoening is niets anders dan een ontsteking van de zenuwwortels van de perifere zenuwen. In zekere zin lijkt deze aandoening erg op het menselijke Landry-Guillain-Barré syndroom.

Ook al is dit een ziekte met een extreem lage incidentie bij mensen, het is nog steeds de meest voorkomende polyneuropathie in de kliniek.

Het probleem kan zelfs ontstaan in stressvolle situaties of bijvoorbeeld door vaccinatie.

In deze gevallen verschijnen de eerste neurologische symptomen meestal 7-14 dagen na het oorzakelijke agens.

Over het algemeen begint het dier problemen te krijgen met lopen en later krijgt het slapheid in de ledematen.

Bij laxiteit in de vier ledematen treedt tetraparese op, die meestal evolueert naar tetraplegie.

Wanneer dit gebeurt, zie je vaak dat het dier honger en dorst heeft en blijft plassen en poepen. Het is echter niet in staat om op te staan.

Dit wordt beschouwd als een ernstige ziekte die het zenuwstelsel aantast en de werking van de hersenzenuwen of ruggenmergzenuwen, die respectievelijk de hersenen en het ruggenmerg verlaten, in gevaar brengt.

In sommige gevallen zijn de spieren die verantwoordelijk zijn voor de ademhaling betrokken en aangetast.

Als in deze situatie niet wordt ingegrepen, kan het dier een ademstilstand krijgen die tot de dood leidt.

Toxiciteit door inname van macadamianoten

Macadamia is een van de giftigste voedingsmiddelen voor honden, die ernstige problemen kan veroorzaken afhankelijk van de ingenomen hoeveelheden.

In ernstigere gevallen kan de inname van aanzienlijke hoeveelheden macadamia, naast het veroorzaken van trillingen, zwakte, agitatie, braken en diarree, plotselinge verlamming bij honden veroorzaken.

Deze symptomen kunnen tot 12 uur na de inname van macadamianoten verschijnen en porties variërend tussen 2,4 en 62,4 g/kg diergewicht zijn voldoende om schade te veroorzaken.

Plotselinge verlamming bij honden verschijnt als een aandoening die evolueert en vervolgens kan terugkeren naar de natuurlijke staat van het dier.

Hoe dan ook, in de gevallen waarin de intoxicatie een ernstiger beeld geeft, is het meest aan te raden om de hond te laten insluiten om de symptomen te behandelen.

De professional moet er altijd rekening mee houden dat de aangetaste systemen de maag, met braken en diarree, en het zenuwstelsel zijn.

Het is daarom van het grootste belang dat verzorgers voorzichtig zijn met het delen van voedsel met hun huisdieren.

Macadamianoten zijn samen met chocolade een van de meest riskante ingrediënten voor honden. Daarom is het zo belangrijk om te weten wat honden wel en niet mogen eten.

Tekenverlamming

Sommige soorten teken kunnen ernstige problemen veroorzaken als ze zich voeden met het bloed van honden.

Dit is het geval bij de parasieten van de geslachten Dermacentor en Amblyomma. Vooral de vrouwtjes voeden zich met dierlijk bloed en kunnen plotselinge verlamming veroorzaken door neurotoxinen in hun speeksel.

In dit geval treedt de verlamming meestal enige tijd na de aanhechting van de teek aan zijn gastheer op, om precies te zijn 6 tot 9 dagen later.

Uiteraard bezitten niet alle teken dit type gif en daarom zullen niet alle honden die in contact komen met een teek de ziekte ontwikkelen.

Hoe dan ook, het is belangrijk om in gedachten te houden dat wanneer dit gebeurt, de gifstoffen voornamelijk het perifere zenuwstelsel en het neuromusculaire systeem aantasten.

Er kan ook sprake zijn van een stoornis in de hersenzenuwen, wat voornamelijk leidt tot gezichtsverlamming.

Daarnaast kunnen de zenuwen die het middenrif aansturen worden aangetast, wat kan leiden tot ademhalingsstilstand, wat een vrij ernstige aandoening is.

Organofosfaatvergiftiging leidt tot plotselinge verlamming

Veel insecticiden die algemeen gebruikt worden, bevatten organofosfaten en dit is een klasse van zeer giftige verbindingen, zowel voor dieren als voor mensen.

Contact met organofosfaten is een van de belangrijkste oorzaken van plotselinge verlamming bij honden. Dit kan gebeuren door inname, huidcontact of inademing.

Verlamming treedt op zodra het zenuwstelsel rechtstreeks wordt aangetast, zodat het dier trillingen, spierkrampen en, in ernstigere gevallen, verlamming vertoont.

Bij vergiftiging zijn ook het cardiovasculaire, gastro-intestinale, oftalmologische en ademhalingssysteem betrokken.

Verwonding of trauma kan plotselinge verlamming veroorzaken

Het komt vaak voor dat plotselinge verlamming optreedt bij letsels en trauma's in de wervelkolom. Volledige verlamming treedt op als de schade zich in het laagste deel van de wervelkolom voordoet, waardoor zelfs de achterpoten van het dier verlamd raken.

Dit komt doordat er een breuk is van het ruggenmerg, dat een fundamentele structuur is van het centrale zenuwstelsel.

Virale infecties

Er zijn verschillende soorten virale infecties die plotselinge verlamming bij honden kunnen veroorzaken. De ernstigste en meest verontrustende is hondsdolheid.

In dit geval is er eerst een verlamming van de kaak en daarna worden ook de ledematen aangetast.

In deze situatie is het centrale zenuwstelsel betrokken. Dit is een zeer ernstige situatie waarvoor geen effectieve behandeling bestaat.

Daarom is het tot op de dag van vandaag het beste om het verschijnen van het probleem te voorkomen door alle honden vanaf de eerste levensmaanden te vaccineren.

Het tast het centrale zenuwstelsel aan en heeft tot nu toe geen genezing.

Hernia

Hernia is een andere belangrijke oorzaak van plotselinge verlamming bij honden. Wanneer deze aandoening optreedt, is er namelijk sprake van verplaatsing van het materiaal dat zich tussen de wervels bevindt.

Dit dient om schokken te absorberen en meer mobiliteit te bieden, en als het niet intact is, veroorzaakt het problemen.

Als deze aandoening zich voordoet, degenereren de tussenwervelschijven en ontstaat er een extreem pijnlijke toestand doordat het ruggenmerg in de verdrukking komt.

Als je bedenkt dat een discus hernia een zeer pijnlijke aandoening is, komt het vaak voor dat dieren die hieraan lijden lusteloos worden en veel minder bewegen.

In de ernstigste gevallen wordt de pijn om te bewegen ondraaglijk en eindigt het huisdier met verlamming van de voor- en achterpoten.

Plotselinge verlamming bij honden - Hondenziekte

Zoals gezegd komt de plotselinge verlamming in veel gevallen door een virusziekte en het komt vaak voor dat we in de kliniek dieren zien die verlamd zijn door het cinomosevirus.

Maar als dit het probleem is, zijn er ook andere tekenen die de verlamming vergezellen of voorafgaan.

De belangrijkste zijn: braken, diarree, verlies van eetlust, afscheiding uit de ogen en koorts.

Degeneratieve myelopathie

Dit is een veel voorkomende aandoening bij sommige rassen, zoals de Boxer, Duitse herder en Rottweiller.

Wanneer dit type probleem zich voordoet, tast het het ruggenmerg van het huisdier aan, wat een progressief verlies van beweging van de ledematen veroorzaakt.

In dit geval kan de diagnose behoorlijk ingewikkeld zijn, vooral omdat de symptomen erg lijken op die van hernia's.

Daarom is het van het grootste belang dat een gespecialiseerde dierenarts het geval volgt en een gedetailleerde triage uitvoert op zoek naar een accurate diagnose.

Plotselinge verlamming bij honden - Neoplasma's

Als een dier plotseling verlamd raakt, moet worden vermoed dat er sprake kan zijn van een neoplasma.

In dit geval, net als in andere gevallen, begint het dier moeite te krijgen met lopen en krijgt het atrofie en later verlamming.

Is er een behandeling voor plotselinge verlamming bij honden?

Voordat er gesproken kan worden over enige vorm van behandeling voor plotselinge verlamming bij honden, is het essentieel dat er bij een dier een diagnose wordt gesteld over wat precies de oorzaak van het probleem is.

Zoals je kunt zien, zijn er verschillende mogelijke oorzaken voor plotselinge verlamming bij honden en is het essentieel om voor elk geval een specifieke en efficiënte behandeling te zoeken.

In gevallen van plotselinge verlamming door bijvoorbeeld een trauma is de aanbevolen behandeling meestal een operatie.

Aan de andere kant is het in sommige gevallen nodig om verschillende soorten infecties te behandelen. In andere situaties moet een toxicologische behandeling worden uitgevoerd.

Plotselinge verlamming bij honden - Wat te doen als de hond verlammingsverschijnselen vertoont?

Plotselinge verlamming is een ernstig probleem dat zich in verschillende situaties voordoet en meestal vrij ernstig is.

Afhankelijk van het geval kan het probleem leiden tot zeer ernstige gevolgen voor het dier. Neem het daarom direct mee naar de dierenarts voor onderzoek als je een verandering bij het huisdier opmerkt.

Meestal als je merkt dat je huisdier een bewegingsprobleem heeft, is dat alleen bij een of andere orthopedische of neurologische aandoening van eenvoudiger oplossing.

Er zijn echter uitzonderingen en het is noodzakelijk om voorzichtig en preventief te zijn en deze situatie altijd zeer serieus te nemen.

Inzicht in acute idiopathische polyradiculoneuritis

Acute idiopathische polyradiculoneuritis is de meest voorkomende polyneuropathie bij honden en wordt het meest gezien in de kliniek.

In principe is dit een idiopathisch probleem dat ontstekingen veroorzaakt, vooral in de ventrale takken van de ruggenmergzenuwen.

In sommige gevallen manifesteert het probleem zich ook in de rugzenuwen. Iets interessants om te zeggen is dat dit een ziekte is die over de hele wereld voorkomt, en die kan voorkomen bij dieren van elke leeftijd en elk ras.

De aandoening komt echter veel vaker voor bij volwassenen en de ziekte kan ook verband houden met eerdere ziekten en zelfs vaccinaties.

Aanvankelijk wordt bij het dier een lichte zwakte in de achterste ledematen waargenomen, die uiteindelijk leidt tot een slappe parese.

Wanneer er een laesie optreedt in het onderste motorneuron, kan het dier zijn ledemaat niet meer bewegen en krijgt het een verminderde spierspanning en spieratrofie die zich snel ontwikkelt.

Bij neurologisch onderzoek kan men zien dat de spinale reflexen verminderd of afwezig zijn. Toch blijven de blaas- en anale functies behouden.

De diagnose is niet eenvoudig en de dierenarts moet achterdochtig zijn als er klinische symptomen zijn die passen bij een zich snel ontwikkelende caudocraniale polyneuropathie.

Met andere woorden, de tekenen die worden waargenomen beginnen op de achterpoten van de dieren en verplaatsen zich langzaam naar hun gezicht naarmate de tijd verstrijkt.

Zelfs als deze symptomen worden waargenomen, is het noodzakelijk om te zoeken naar bevestiging, waarbij andere mogelijke oorzaken en soorten polyneuropathieën worden uitgesloten.

Hoewel er geen geschikte specifieke behandeling bestaat, zijn er wel ondersteunende therapieën die de levenskwaliteit van het huisdier helpen verbeteren.

Conclusie

Er zijn veel oorzaken voor plotselinge verlamming. Daarom is het bij het opmerken van de eerste tekenen van fundamenteel belang om het huisdier naar een dierenartspraktijk te brengen voor een analyse van het probleem en een adequate diagnose.