Downsyndroom bij dieren

Er zijn veel gezondheidsproblemen die bij verschillende diersoorten voorkomen, maar zijn er ook dieren met het syndroom van Down?

Er zijn veel problemen die zowel bij mensen als bij huisdieren en wilde dieren voorkomen.

En je hebt vast wel eens gehoord dat sommige dieren het syndroom van Down lijken te hebben, maar is dat echt waar?

Allereerst moet men weten dat het syndroom van Down een genetische verandering is en om te weten of het bij dieren voorkomt, is het nodig om na te denken over de biologie van mensen en dieren, naast andere zaken.

Dus als je superbenieuwd bent of er dieren zijn met het syndroom van Down, kijk dan eens naar de volgende onderwerpen in deze tekst.

Zijn er dieren met downsyndroom? De aandoening begrijpen

Voordat je nadenkt over de vraag of er dieren met downsyndroom zijn, is het essentieel dat je de belangrijkste kenmerken van de aandoening begrijpt.

Bij mensen ontstaat het syndroom wanneer er een fout optreedt bij de celdeling en als gevolg daarvan extra genetisch materiaal op chromosoom 21 terechtkomt.

In plaats van twee chromosomen 21 heeft de persoon er drie, wat ook wel trisomie 21 wordt genoemd.

In dit geval is het gebruikelijk dat er verschillende gezondheidsproblemen ontstaan en dat er cognitieve stoornissen optreden.

Bovendien hebben mensen met downsyndroom gemeenschappelijke kenmerken die gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd.

Desondanks hebben individuen verschillende ontwikkelingsniveaus en hun eigen persoonlijkheden, die variëren.

Er zijn gezondheidsproblemen die vaker voorkomen in deze populatie, zoals aangeboren hartaandoeningen, schildklierveranderingen en auto-immuunziekten.

Door middel van specifieke zorg en een multidisciplinaire aanpak is het mogelijk om deze mensen adequaat te ondersteunen en ze zo zeer goed in de maatschappij te integreren.

Als het gaat om Downsyndroom, zijn er kenmerken die veel voorkomen bij mensen, waaronder:

• Enige mate van ontwikkelingsachterstand en ontwikkelingsmoeilijkheden;

• Spraakproblemen;

• Verhoogd gewicht en lengte onder het gemiddelde;

• Tong groter dan normaal en iets verplaatst;

• Luie ogen en vlekken;

• Schildklierproblemen en immunodeficiënties;

• Spierverslapping;

• Cardiopathieën.

Dit zijn enkele van de belangrijkste kenmerken die mensen met downsyndroom kunnen hebben.

Als je dit weet, is het makkelijker om uit te zoeken of er dieren zijn met downsyndroom.

Zijn er dieren met downsyndroom?

Voordat we het hierover hebben, moet worden opgemerkt dat het dierenrijk enorm groot is en dat er veel verschillende soorten zijn.

Daarom kan de mens niet eens alle vragen over al deze soorten ophelderen.

Houd er ook rekening mee of je meer wilt weten over het bestaan van het syndroom bij wilde of huisdieren.

Volgens de studies die op dit moment bestaan, ontwikkelen dieren die mensen thuis als huisdier houden de aandoening niet.

Dit gen wordt echter geassocieerd met primaten en kan dus ook aanwezig zijn in andere soorten.

Downsyndroom bij primaten

In het licht van wat er is gezegd, als we op een meer algemene manier denken of er dieren zijn met het syndroom van Down, kan worden gezegd dat primaten een extra chromosoom hebben dat gelijk is aan 21.

Bij mensen is 1 op de 800 geboorten drager van het syndroom van Down, maar bij andere zoogdieren wordt de aandoening als zeldzaam beschouwd.

Het bekendste geval ter wereld is de chimpansee Jama, die in 1968 in de Verenigde Staten werd geboren.

Als drager van trisomie leefde ze slechts 18 maanden, terwijl de meeste chimpansees ouder worden dan vijftig jaar.

Door de toevoeging van een chromosoom in Jama's genoom ontwikkelde ze problemen zoals een lage spierspanning, neurologische problemen en hartafwijkingen.

Het is interessant om te weten dat chimpansees 24 paar chromosomen hebben, terwijl de mens 23 paar chromosomen heeft.

Meer recentelijk hebben Japanse wetenschappers het rapport gepubliceerd van het tweede geval van een chimpansee met een aandoening die lijkt op het syndroom van Down bij mensen.

Kanako werd in gevangenschap geboren, is 24 jaar oud en drager van trisomie 22.

De zaak is gepubliceerd in het tijdschrift Primates, door wetenschappers van de Kyoto University in Japan.

Volgens een onderzoek dat werd gepubliceerd in Science Direct, is de regio die verantwoordelijk is voor trisomie 21 bij mensen analoog aan trisomie 22, die kan voorkomen bij gorilla's, orang-oetangs en chimpansees.

Bij wilde dieren is het erg moeilijk om de frequentie te bepalen waarmee de afwijking voorkomt, omdat slechts een klein aantal individuen vanaf de geboorte wordt gevolgd.

Waarom zijn er geen dieren met het syndroom van Down?

Zoals al eerder gezegd, wordt het syndroom van Down gekenmerkt door trisomie 21. Nu we het hebben over de biologie van de soort, de mens heeft 23 paar chromosomen.

Met andere woorden, elk mens heeft 46 chromosomen, waarvan er 23 van de vader en 23 van de moeder komen. Het probleem is dat in het geval van het syndroom van Down, vanwege een mislukte celdeling, ofwel de moeder ofwel de vader uiteindelijk 24 chromosomen aan het kind doorgeeft.

Het is echter onmogelijk dat trisomie 21 bijvoorbeeld bij katten voorkomt, omdat zij 19 chromosomen hebben.

En zelfs in het geval van andere soorten die meer paren hebben, zoals honden, die er 39 hebben, heeft paar 21 andere genetische informatie dan wat bij mensen wordt waargenomen.

Bij verschillende soorten gedomesticeerde en wilde dieren treden verschillende genetische veranderingen op die leiden tot variaties in eigenschappen.

Toch kan geen van deze afwijkingen correct worden geclassificeerd als Downsyndroom, omdat de menselijke conditie extreem complex is en veranderingen op verschillende niveaus veroorzaakt.

Bestaat er een kat met het syndroom van Down?

Het is vrij gebruikelijk om op het web afbeeldingen te vinden van katten met kenmerken die op de een of andere manier verwijzen naar het Syndroom van Down.

Maar ondanks de gelijkenissen zijn experts ervan overtuigd dat de aandoening typisch is voor mensen en niet voorkomt bij katten.

Hoewel er dus enkele overeenkomsten zijn, zullen de syndromen veel verschillen en zeer verschillende kenmerken hebben.

Overeenkomsten met het syndroom van Down

Kittens hebben maar 19 paar chromosomen, dus het is onmogelijk dat ze trisomie 21 hebben.

Toch worden er veel katten geboren met kenmerken die als typisch voor het syndroom worden beschouwd.

Dit komt omdat veel huisdieren bijvoorbeeld fysieke en intellectuele afwijkingen kunnen hebben:

• Ogen verder uit elkaar dan bij de meeste dieren;

• Platte neus;

• Strabisme;

• Grotere lichaamsmassa;

• Zwakke kaak;

• Hartafwijkingen;

• Moeite met bewegen,

• Ander gedrag dan andere katten.

Wat je moet weten is dat zelfs als de dieren afwijkingen lijken te hebben, je moet begrijpen dat dit vaak alleen hun uiterlijk is.

Zelfs in gevallen waarin dieren gezondheidsproblemen hebben die zich samen met andere uiterlijke kenmerken manifesteren, is de oorsprong van het probleem nog steeds anders dan Downsyndroom.

Tekorten die kunnen voorkomen bij katten

Vaak hebben kittens fysieke kenmerken die een beetje ongewoon zijn, maar dit duidt niet op een ernstiger probleem.

Er zijn echter gevallen waarin de kenmerken verder gaan dan alleen het fysieke uiterlijk en zich manifesteren in het gedrag en het organisme van het dier als geheel.

In deze gevallen is het nodig om speciale aandacht te besteden aan het dier, op zoek naar effectieve behandelingsalternatieven.

Vervolgens zullen we het hebben over een aantal problemen die kittens kunnen treffen en die duidelijke veranderingen kunnen veroorzaken:

Cerebellaire hypoplasie

Dit is een zeer ernstige neurologische aandoening die verband houdt met de tijd die het huisdier in de baarmoeder doorbrengt.

Er is een probleem met de vorming van de hersenen van het dier en er is een "aanval" op het cerebellum, wat leidt tot gebreken in de beweging.

Dieren met deze aandoening hebben meestal een gebogen lichaam, moeite met bewegen, traagheid en problemen met het identificeren van voorwerpen.

Panleukopenie bij katten

Dit is een ernstige en besmettelijke ziekte die verschillende systemen van het kattenorganisme aantast.

Huisdieren die aan de ziekte lijden, kunnen een hele reeks problemen ondervinden, waaronder lichamelijke en verstandelijke beperkingen en gedragsveranderingen.

Trauma's en infecties worden verward met het syndroom van Down

Er zijn veel vormen van trauma en soorten infecties die het neurologische systeem direct aantasten.

Zo kan er sprake zijn van een bewegingsprobleem, cognitieve veranderingen in het algemeen en zelfs veranderingen in het uiterlijk van het dier.

Genetische syndromen bij dieren

Na de ontdekking dat er geen dieren zijn met het Syndroom van Down, is het tijd om te leren dat er andere belangrijke genetische aandoeningen zijn die huisdieren kunnen treffen, vooral honden.

Syndroom van Turner

Het syndroom van Turner staat bekend als het XO-syndroom en komt voor bij vrouwelijke dieren. Deze getroffen individuen blijven uiteindelijk hun hele leven onvruchtbaar.

De dierenarts vermoedt meestal dat de hond het probleem heeft als ze al wat ouder is en nog niet loops is geweest.

Klinefelter-syndroom

Dit is een genetisch syndroom dat ook bij mensen voorkomt, altijd bij mannen.

In dit geval heeft het genoom een extra kopie van het X-chromosoom, wat leidt tot geatrofieerde testikels, vergrote heupen, onvruchtbaarheid en andere problemen.

Essentiële zorg voor dieren met genetisch syndroom

Huisdieren hebben veel zorg, liefde en bescherming nodig. En als je een speciaal huisdier hebt, moet je daar nog een schepje bovenop doen.

Zoals je hebt gezien, kunnen genetische syndromen allerlei problemen veroorzaken bij dieren.

Velen kunnen zich niet voortplanten, terwijl anderen cognitieve problemen kunnen hebben en bijvoorbeeld het hart- en ademhalingssysteem kunnen aantasten.

Hoewel veel van deze kenmerken overeenkomen, leidt elk type genetische verandering tot verschillende problemen.

Bovendien zijn er dieren die mildere symptomen vertonen en andere die een ernstiger beeld vertonen.

Met dit in gedachten zijn hier de belangrijkste verzorgingsvereisten voor deze huisdieren:

Frequente bezoeken aan de dierenarts

Of er nu dieren zijn met het syndroom van Down of niet, feit is dat elk dier met genetische afwijkingen specifieke zorg nodig heeft.

Daarom verdient hun gezondheid speciale aandacht. Daarom is het nodig om het dier vaker mee te nemen naar de dierenarts en de onderzoeken altijd goed bij te houden.

Het is heel belangrijk om de hart- en longgezondheid van je huisdier in de gaten te houden om ernstige problemen te voorkomen.

Medicijnen en voedsel

Elk dier met een genetisch syndroom heeft veterinaire controle nodig en kan specifieke medicatie nodig hebben.

Bovendien moet voeding veel beter gecontroleerd worden, zodat de noodzakelijke voedingsinname in elke situatie en levensfase gegarandeerd wordt.

Lichamelijke activiteiten

Een goede fysieke activiteitenroutine is essentieel voor elk huisdier, maar dit kan vooral belangrijk zijn in het geval van bepaalde specifieke afwijkingen.

Er zijn situaties waarin dieren een grotere aanleg hebben om dik te worden en waarin het daarom wenselijk is om het calorieverbruik te verhogen.

Maar veel van de genetische problemen leiden tot spierzwakte of een gebrek aan motorische coördinatie.

Daarom kan het beoefenen van dagelijkse fysieke activiteiten veel helpen om deze mensen goed getraind te houden en met een sterker en beter voorbereid lichaam.

Mogelijke aanpassingen

Het is zeker zo dat het hebben van een dier met genetische afwijkingen veel toewijding vraagt van de verzorger en, afhankelijk van het type manifestatie, kan het nodig zijn om aanpassingen te maken in de omgeving waar het dier leeft.

Je moet je bewust zijn van alle behoeften van het huisdier, inclusief comfort en toegankelijkheid, zodat het een goede levenskwaliteit heeft en alles kan krijgen wat het nodig heeft.

Het is ideaal om met de dierenarts te praten om aanbevelingen te vragen over de behoeften om deze aanpassingen te doen die gericht zijn op het welzijn van het dier.

Conclusie

Zoals je hebt gezien, zijn er geen huisdieren met het syndroom van Down, maar er zijn wel andere genetische afwijkingen die kunnen voorkomen.

Trisomie 21 komt alleen voor bij mensen en bij primaten zijn er meldingen van trisomie 22, die mensachtige veranderingen veroorzaakt.

Hoe dan ook, hoe je huisdier er ook uitziet of welke eigenschappen het ook heeft, je moet de verzorging altijd aanpassen aan zijn behoeften.