Ogen wekken al heel lang nieuwsgierigheid op en zijn altijd al een inspiratie- en studiewaardig deel van de anatomie geweest. Ze zijn het eerste wat we bij iemand zien en als je er ooit dieper op hebt gelet, heb je ongetwijfeld gemerkt dat er heel verschillende vormen zijn tussen de ene soort en de andere. En zelfs vandaag de dag, na veel analyse, blijven ze nog steeds verbazen.
Om nog een stukje van deze puzzel te ontrafelen, analyseerde een groep wetenschappers de pupillen van landdieren en de drie verschillende soorten pupillen (verticaal, horizontaal en rond). Een van de belangrijkste doelen was om de relatie tussen de evolutie van hun vormen en het overleven van de soort te begrijpen.
De onderzoekers van de Universiteit van Californië verzamelden informatie van de pupillen van 214 soorten. Ze analyseerden de vorm van de pupil, de locatie van de ogen op de kop en de levensstijl van het dier - of ze roofdier of prooi waren, overdag of 's nachts actief, enz.
Na het analyseren van alle inhoud begon zich een duidelijk patroon af te tekenen. Ongelooflijk genoeg is de vorm van de pupil van een dier het nauwst verbonden met de grootte van het dier en of het een roofdier of prooi is.
Dieren met een verticaal diafragma zijn vaker roofdieren met een hinderlaag, dat wil zeggen dat ze hun prooi opwachten en het verrassingselement gebruiken om aan te vallen. Omdat deze roofdieren de afstand tot hun prooi nauwkeurig moeten bepalen, heeft het verticale diafragma optische eigenschappen die het ideaal maken voor deze situaties. Deze regel geldt alleen voor lage dieren, zodat hunogen dicht bij de grond zijn.
Bijvoorbeeld, terwijl vossen, van de canidische lijn, verticale pupillen hebben, hebben honden en wolven ronde pupillen. Huiskatten hebben verticale pupillen, maar grote katten, zoals leeuwen en tijgers, hebben ronde pupillen.
Over het algemeen lijken ronde pupillen vaker voor te komen bij grotere, jagende dieren die actief op hun prooi jagen.
Als het daarentegen een diersoort is die normaal een prooidierrol vervult, heeft het eerder horizontale pupillen en ogen die verder naar de zijkant van de kop zijn geplaatst, waardoor het een panoramisch zicht heeft op de gevaren rondom.
Deze eigenschap zou echter alleen echt werken als de pupillen van het dier evenwijdig aan de horizon zouden zijn. Wat zou in de praktijk, met zoveel beweging, als dieren zoals schapen en paarden, die voortdurend hun kop laten zakken om te eten, deze ideale positie handhaven. Het antwoord kwam met een analyse van hen in actie in het dagelijks leven en het resultaat was echt verrassend. ToenAls ze hun hoofd laten zakken, draaien hun ogen in het hoofd om parallel te blijven met de lijn van de hond, waardoor de ogen in tegengestelde richting in het hoofd draaien.
Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances en kan hier worden gelezen.
Bron voor het artikel: NPR
Devid Macrite
We willen de eerste bron zijn waar u terecht kunt voor al uw hondengerelateerde problemen. Onze dierenartsexperts geven hondenbezitters advies waarmee onze viervoeters het leven kunnen leiden dat ze verdienen.
