Inhoudsopgave
De capibara is een semi-aquatisch zoogdier van de knaagdierenfamilie, dat voornamelijk voorkomt in Zuid-Amerika. Het is een van de grootste knaagdiersoorten ter wereld en staat bekend om zijn vermogen om te zwemmen en te duiken, maar ook om zijn gevarieerde voedingsgewoonten, waaronder gras, bladeren, wortels en fruit.
Capibara's zijn sociale dieren die in groepen leven en belangrijk zijn voor de gezondheid van de ecosystemen waarin ze leven, omdat ze helpen de biodiversiteit en bodemvruchtbaarheid in stand te houden.
Hoe ziet een capibara eruit?
De capibara heeft een grote kop, een brede snuit en korte oren. De ogen van de capibara zijn klein en staan hoog op het hoofd.
De lichaamslengte van de capibara is 1 tot 1,3 meter Met een schofthoogte van 50 tot 60 cm zijn de vrouwtjes groter dan de mannetjes.
Mannetjes hebben veel grote talgklieren op hun snuit. Het capibara dier weegt tussen de 34 en 65 kg. De capibara heeft korte poten, aan de tenen zitten kleine zwemvliezen, waardoor het knaagdier goed kan zwemmen. De capibara heeft ook 20 scherpe tanden. Dit dier houdt erg van water, het zwemt en duikt graag.
De kleur van de capibara varieert van roodbruin tot grijsachtig. Het onderlichaam van het dier heeft meestal een geelbruine tint.
De capibara leeft in Midden- en Zuid-Amerika, waar hij voorkomt van Panama tot Uruguay tot in de provincie Buenos Aires. Capibara's leven langs de kusten in de tropische en gematigde delen van de bovengenoemde gebieden.
De capibara komt voor in de volgende landen:
- Colombia,
- Peru,
- Paraguay,
- Uruguay,
- Guyana,
- Bolivia,
- Venezuela,
- Brazilië,
- Argentinië,
- Frans Guyana.
Natuurlijke vijanden van de capibara
Ondanks hun indrukwekkende grootte zijn capibara's niet beschermd tegen veel natuurlijke vijanden. De natuurlijke vijanden van dit dier zijn:
- Alligators,
- Ocelotten,
- Krokodillen,
- Wilde honden,
- Anaconda's.
Voor jonge capibara's vormen wilde honden en roofvogels een groot gevaar. In principe ontwijken capibara's hun vijanden wanneer ze in het water zijn. Op dat moment laat het dier alleen zijn neusgaten aan de oppervlakte om te ademen.
De afname van het aantal van deze dieren wordt ook in verband gebracht met degenen die op deze dieren jagen voor hun vlees.
Interessant feit! Ongeveer 300 jaar geleden erkende de katholieke kerk deze dieren als vis. Dit diende als stimulans voor de boeren om zonder beperkingen capibaravlees te eten, voornamelijk tijdens de vastentijd. Na enige tijd kwam de kerk op haar beslissing terug.
Wat eet een capibara en hoe leeft hij?
De indianen noemen het dier capibara "meester van de kruiden", omdat dit knaagdier herbivoor Met zijn scherpe tanden snijdt de capibara gras als een scheermes. De capibara eet vruchten en knollen van planten. Daarnaast eet de capibara hooi en verschillende waterplanten.
De capibara is overdag actief en leidt een semi-aquatische levensstijl. In sommige gevallen kan de capibara ook overschakelen op een nachtelijke levensstijl. De capibara leeft dicht bij het water, dus hij verplaatst zich niet verder dan 1 km van de rivieroevers.
Het hele leven van een capibara is verbonden met schommelingen in het waterpeil. In het regenseizoen verspreiden capibara's zich over het hele territorium en in het droge seizoen concentreren ze zich op de oevers van rivieren en stuwmeren.
Het capibara dier kan vrij lange afstanden afleggen op zoek naar water en voedsel. Het capibara knaagdier zwemt en duikt perfect en voelt zich zekerder in het water dan op het land. Hooggeplaatste ogen, oren en neusgaten zorgen ervoor dat de capibara ze boven water kan houden tijdens het zwemmen.
Het capibara knaagdier is een sociaal dier en heeft zijn eigen hiërarchie. Capibara's leven in groepen van 10 tot 20 individuen. De leider in zulke groepen is het dominante mannetje Ook in de groep zijn er verschillende vrouwtjes (ze hebben hun eigen interne hiërarchie), kuikens en ondergeschikte mannetjes.
Af en toe leven capibara's alleen en dan nog alleen mannetjes. Het gebeurt vaak dat het dominante mannetje andere mannetjes uit de groep verdrijft om concurrentie te vermijden.
Groepen capibara's komen voor in dorre gebieden. Communicatie tussen capibara's vindt plaats met behulp van verschillende klik- en blafgeluiden, fluitjes en ook geuren. Tijdens het paarseizoen markeren mannetjes vegetatie om vrouwtjes aan te trekken.
Voortplanting
Deze dieren planten zich het hele jaar door voort, maar meestal valt dit proces samen met het begin van het regenseizoen. In Venezuela begint deze periode in april/mei en in Brazilië in oktober/november.
Het broedproces wordt gekenmerkt door het feit dat de mannetjes de vrouwtjes aantrekken en het vrouwtje slechts binnen 8 uur kan bevruchten, terwijl de oestrische cyclus tot 10 dagen duurt.
Het mannetje begint het vrouwtje te achtervolgen als ze zich klaar voelt om te paren. Het het paringsproces vindt plaats in ondiep water Vaak moet het vrouwtje tot 20 paringen doorstaan met één of meerdere mannetjes.
Na de bevruchting zal het vrouwtje draagt haar toekomstige nakomelingen 5 maanden s .
Het vrouwtje wordt één keer per jaar zwanger, maar als er genoeg voedsel is en er geen natuurlijke vijanden zijn, kan het vrouwtje twee jongen per jaar krijgen.
De jongen worden direct op de grond geboren, omdat dit dier geen kuilen graaft en geen beschutting zoekt. Na de geboorte zorgen alle vrouwtjes in de kudde voor de jongen. Letterlijk direct na de geboorte beginnen de jongen te proeven van het voedsel van de volwassenen, hoewel het vrouwtje ze met melk voedt tot ze 4 maanden oud zijn.
Jonge capibara's zijn klaar voor het voortplantingsproces als ze anderhalf jaar oud zijn en minstens 30 kilo wegen.
Interessante feiten
- De naam van de capibara uit de late Tupi-taal (die verwant is aan de taal van de Guarani-indianen) wordt vertaald als "graseter". In de vorm die het dichtst bij het oorspronkelijke "capivara" ligt, is het woord in het Portugees terechtgekomen en wordt het veel gebruikt in Brazilië.
- In Latijns-Amerikaanse landen waar Spaans wordt gebruikt, worden ook andere namen voor deze diersoort gebruikt, bijvoorbeeld "carpincho" (in Argentinië en Peru), "chigüiro" (in Venezuela en Colombia), "jochi" (in Bolivia), "ñeque (in Colombia).
- De wetenschappelijke naam van de soort "Hydrochoerus hydrochaeris" betekent in vertaling "watervarken", waar het woord capibara vandaan komt.
- De soort werd voor het eerst beschreven in 1766 door de Zweedse natuuronderzoeker Carl Linnaeus. Het maximaal geregistreerde gewicht van een wild vrouwtje is 91 kg en het grootste mannetje 73,5 kg.
- Capibara's zijn autocofaag, wat betekent dat, hun eigen uitwerpselen eten als bron van darmflora vezels te verteren en maximale eiwitten en vitaminen uit je voedsel te halen.
- De capibara heeft niet het vermogen om vitamine C te synthetiseren. Daarom kan de capibara scheurbuik ontwikkelen als hij het niet samen met voedsel binnenkrijgt, wat vaak voorkomt in gevangenschap.
- Het dier kan in geval van gevaar vijf minuten zijn adem inhouden onder water.
- Puppy's zijn het meest onafhankelijk van de knaagdierenfamilie: ze kunnen zien vanaf de geboorte en kunnen al op de vierde dag vast voedsel kauwen.
- De capibara vertoont een uitstekende behendigheid en ontwikkelt een snelheid van 35 km/u.
- Slechts 5-10% van de capibara's leeft alleen, voornamelijk mannetjes.
- In de 16e eeuw classificeerde de katholieke kerk capibara's, die kunnen zwemmen, als vis zodat hun vlees op vrijdag en tijdens de vastentijd gegeten kon worden.
- Capibara's zijn zo trainbaar dat een blinde een capibara als gids kan gebruiken.
- De hersenen van een capibara zijn zo groot als een citroen.
- Om zichzelf te voeden moet het dier ongeveer 3,5 kilo gras per dag eten.
Lees meer: Gedragsproblemen bij katten: dit zijn de meest voorkomende
Devid Macrite
We willen de eerste bron zijn waar u terecht kunt voor al uw hondengerelateerde problemen. Onze dierenartsexperts geven hondenbezitters advies waarmee onze viervoeters het leven kunnen leiden dat ze verdienen.
